ต่อจากเมื่อวาน
2 ซามูเอล 13:34-38
ตอนแรก พระราชาดาวิดทรงคิดว่า โอรสทั้งหมดถูกอับซาโลมสังหาร
แต่ในความเป็นจริง เพียงอัมโนนเท่านั้น ที่อับซาโลมต้องการกำจัดด้วยความแค้น
ถึงกระนั้น ทุกคนก็อกสั่นขวัญหาย เพราะภาพที่เพิ่งเห็นมาสด ๆ ร้อน ๆ นั่น น่ากลัวจริง ๆ
พี่น้องต่างมารดาที่เคยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก
ต้องมาฆ่ากันเอง!
โอรสทุกองค์ของพระราชาได้กลับมายังนครเยรูซาเล็ม กำลังเดินอ้อมเขามา
“ข้าแต่พระราชา ทรงเงยพระพักตร์ดูเถอะ พระโอรสทุกองค์กำลังกลับมาแล้ว เห็นไหมพะยะค่ะ เป็นอย่างที่ได้ทูลจริง ๆ ”
เมื่อราชาดาวิดทรงเห็นเช่นนั้น…
“ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงรักษาชีวิตพวกเขาไว้ให้ปลอดภัย”…..
ทุกคนมาถึงก็เฝ้าพระราชา และต่างพากันร้องไห้เสียงดังลั่นราชวัง
โฮ โฮ ฮือ ฮือ……………………..
โธ่..ลูกแม่…ไม่น่าเลย!…..
ฮือ …ท่านอัมโนน ไม่น่าด่วนจากโลกนี้ไป…
ทุกคนในวังต่างร้องไห้อาลัยอัมโนน..
พระราชาทรงโอบกอดโอรสทุกองค์ ในพระทัยตระหนักว่า
…… อาจจะมีสิ่งร้ายกว่านี้เกิดขึ้นก็ได้
เพราะคำที่พระเจ้าตรัสไว้นั้น มันกำลังเริ่มเป็นจริง
เมื่อทำบาป ก็ต้องรับผลของความบาปนั้น
แต่… ดูซิ ลูกหลานก็จะต้องมารับโทษบาปที่เราได้ก่อไว้…. พระราชาทรงนึก
ภาพวาดโดย เจมส์ ทิสสอท (1836-1902)
จริง ๆ แล้ว อับซาโลมเป็นหลานตาของกษัตริย์ทัลมัย แห่งเมืองเกชูร์
เขาจึงหนีไปหลบภัยที่นั่น ซึ่งต้อนรับเขาอย่างดี….
คนในเมืองตามสมน้ำหน้าที่อัมโนนตายเสียได้
อับซาโลมตั้งใจจะอยู่ที่เมืองนั้น นานเท่าที่เหมาะสม
ส่วนพระราชาดาวิดนั้น ร้องไห้ และเป็นทุกข์ในสิ่งที่เกิดขึ้น ทั้งลูกอัมโนน ทั้งลูกอับซาโลม
แล้วในที่สุด พระราชาก็คลายความเศร้าถึงอัมโนน อย่างไรเขาก็ไม่กลับมา
แต่อับซาโลมยังมีชีวิตอยู่ ถึงทำผิด…. แต่ก็ยังเป็นลูกที่แสนรัก
อ่านต่อพรุ่งนี้