ของถวายล้นเหลือ ๒๙-๑

1 พงศาวดาร 29:1-9

ราชาดาวิดทรงหันมาตรัสกับประชาชน
“ท่านพี่น้องชาวอิสราเอลทั้งหลาย   ซาโลมอน ลูกชายของเราซึ่งพระเจ้าทรงเลือกไว้  ยังเป็นเด็กหนุ่ม ไม่มีความชำนาญ  การงานนี้ก็ใหญ่มาก  เพราะพระวิหารนี้ไม่ใช่สำหรับคน แต่สำหรับพระเจ้า

เราจึงได้เตรียมทุกอย่างสุดความสามารถของเรา   ทั้งทองคำ เงิน ทองเหลือง เหล็ก ไม้ อัญมณี  และหิน  เพื่อให้เขาได้ทำงานสะดวกขึ้น”

ประชาชนทั้งหลายต่างพยักหน้า  พวกเขาเห็นความตั้งใจจริงของพระราชา และพวกเขาเห็นเป็นพยานว่า พระราชาได้ทรงทำงานหนักเพียงใดเพื่อเตรียมวัสดุต่าง ๆ พร้อมสำหรับการสร้างพระวิหาร

แต่สิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึง คือสิ่งที่พระราชาตรัสต่อไป

“และเราก็ขอถวายสิ่งที่เรามีส่วนตัวนั้น แด่พระเจ้าเพื่อร่วมในการสร้างพระวิหารนี้
เป็นทองคำจากเมืองโอฟีร์  100 ตัน ( 3,000 ตะลันท์)
เงินถลุงแล้ว 240 ตัน  (7,000 ตะลันท์)  เพื่อนำไปบุผนังอาคารพระวิหาร
ทองคำและเงินเหล่านี้ยังจะนำไปทำเครื่องใช้ในพระวิหารด้วย ”

This file is licensed under the Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported license.

“โอ้โห!!” เสียงดังขึ้นมาจากประชาชน

“ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ!” พวกเขาต่างปลื้มใจที่พระราชาไม่ได้หวงทรัพย์สมบัติมากมายนี้ไว้สำหรับพระองค์เองหรือราชวงศ์

“และตอนนี้มีใครบ้าง    ที่จะถวายของและถวายตัวแด่พระเจ้าในวันนี้?”  ราชาดาวิดทรงถามพวกเขา

การที่พระราชาทรงถวายของก่อน ทำให้ทุกคนก็เต็มใจถวายเช่นกัน
ทั้งหัวหน้าเผ่า เจ้านาย  ทหาร ข้าราชการทั้งปวง ได้ร่วมกันถวายเป็น

ทองคำ      170 ตัน (5,000 ตะลันท์)  และยังมีมารวมอีก 84 ตัน ( 10,000 ดาริค)
เงิน           345  ตัน (10,000 ตะลันท์)
ทองเหลือง  610 ตัน  (18,000 ตะลันท์)
เหล็ก      3,450 ตัน   (100,000 ตะลันท์)!!

นอกจากนั้นยังมีคนถวายอัญมณีต่าง  ๆ ไว้ในคลังพระวิหาร

ประชาชนทุกคนต่างมีความสุขในการถวายครั้งนี้   เขาถวายด้วยความเต็มใจ และจริงใจ

คนที่มีความสุขปลาบปลื้มที่สุดเห็นจะเป็นราชาดาวิดนี่เอง