2 พงศาวดาร 32:1-8
ต่อมาไม่นานนัก กษัตริย์แห่งอัสซีเรียผู้เรืองพระนาม คือเซนนาเคอริบยกกองทัพใหญ่มาบุกยูดาห์ หวังจะยึดเอาเป็นเมืองขึ้น เมื่อยกทัพมาแล้ว ก็สั่งให้ตั้งค่ายทหารล้อมหัวเมืองที่มีป้อมหลาย ๆ เมือง โดยกษัตริย์เซนนาเคอริบนี้ทรงมีพระทัยแน่วแน่จะยึดนครเยรูซาเล็มและเมืองอื่น ๆ ให้ได้
“ราชาแห่งอัสซีเรียเข้ามาบุกเราแบบโถมเข้ามาล้อมหลาย ๆ เมืองพร้อมกัน” ราชาเฮเซคียาห์ตรัสกับเหล่าข้าราชการชั้นผู้ใหญ่
“พะยะค่ะ และทรงตั้งพระทัยว่าจะยึดเอานครของเราด้วย ข้าพระบาทได้ส่งคนไปสืบมาแล้ว”
“เอาอย่างนี้ พวกเขายังไม่ได้ล้อมเมืองเรา เราต้องจัดการปิดตาน้ำนอกเมืองทุกแห่ง มิฉะนั้น เมื่อพวกเขามาล้อมเรา ก็จะมีน้ำอุดมสมบูรณ์”
“เรายอมไม่ได้พะยะค่ะ ถ้าพวกเขามีน้ำอย่างมากมายเช่นเรามี เขาก็จะเข้มแข็งและอาจตีพวกเรายับได้”
ทั้งพระราชาและข้าราชการได้วางแผนปิดตาน้ำรอบเมืองที่มีอยู่ บ่อน้ำเหล่านี้ มีไว้ให้ประชาชนได้ใช้ในการทำกสิกรรมนอกเมืองอยู่แล้ว
ดังนั้นทั้งทหาร ข้าราชการ และประชาชนทั่วไปจึงเข้ามาช่วยกันถมลำธาร ปิดตาน้ำทั้งหมด ไม่ให้เป็นประโยชน์แก่กษัตริย์อัสซีเรีย ทรงทำให้มีอุโมงค์น้ำเข้ามาในเมือง
อย่างไรประชาชนในเมืองยังจะมีน้ำใช้ตลอดเพราะมีอุโมงค์นำน้าเข้ามา
ภาพจาก http://biblicalstudies.info/hezekiah/hezekiah.htm
พระราชาทรงรีบที่จะรวบรวมคนมาซ่อมกำแพงที่เคยปรักหักพัง และยังสร้างหอคอยขึ้นมา สร้างกำแพงขึ้นมาอีกชั้น และทำให้ป้อมมิลโลของนครดาวิดแข็งแรงขึ้นอีก
เท่านั้นยังไม่พอ ยังทรงสั่งสร้างอาวุธอีกหลายอย่าง รวมทั้งโล่มากมาย
“พวกเราต้องรีบทำอาวุธให้ทันก่อนที่ศัตรูจะมาบุกรุกเรา” นายทหารชั้นผู้ใหญ่คุยกับหัวหน้าช่างที่ทำอาวุธ
“ขอรับ ข้าและเหล่าช่างเหล็กไม่ได้นิ่งนอนใจ พวกเรารู้ว่า เรื่องนี้สำคัญมาก ขอท่านวางใจพวกเราเถอะ”
พระราชายังทรงห่วงอีกเรื่อง
“ขอให้ท่านรวบรวมชาวเมืองมาที่ลานเมืองด่วน” ราชาเฮเซคียาห์ตรัสสั่งคนที่พระองค์ทรงแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการ
และเมื่อประชาชนมาพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วพระองค์ก็ทรงกล่าวคำที่ให้กำลังใจกับประชาชน …..
“ขอให้ท่านทุกคนเข้มแข็ง และกล้าหาญ อย่ากลัว อย่าไปเกรงกษัตริย์แห่งอัสซีเรียหรือกองทัพใหญ่โตที่มาด้วยนั้น เพราะว่า ผู้ที่อยู่ฝ่ายเรานั้น มีกำลังมากกว่าพวกเขายิ่งนัก
พวกเขาเป็นกำลังของร่างกาย เนื้อหนังที่เรามองเห็น แต่กำลังของเรานั้นคือ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา พระองค์จะทรงช่วยเรา และจะทรงต่อสู้ศัตรูนี้ให้เรา”
“แด่พระเจ้าจอมโยธา…..พวกเราน้อมนมัสการพระองค์!!”
เสียงประชาชนตอบพระราชาดังสนั่นเมือง
ประชาชนรู้แล้วว่า ผู้ที่ฝ่ายเขาคือองค์พระเจ้า แล้วเขาจะกลัวศัตรูไปทำไม….