อิสยาห์ 39:3-8
เมื่อได้ข่าวนั้น อิสยาห์จึงเข้ามาเฝ้าราชาเฮเซคียาห์ด้วยความหนักใจ ทูลว่า “คนเหล่านี้พูดอะไรบ้าง? และพวกเขามาจากไหนกันพะยะค่ะ?”
พระราชาตรัสตอบว่า “โอ.. พวกเขามาเยี่ยมเราไง มาจากเมืองบาบิโลนซึ่งอยู่ไกลมาก “
“แล้วพวกเขาเห็นอะไรในราชวังของพระองค์บ้าง?”
“โอย… พวกเขาเห็นทุกอย่างนั่นแหละ ไม่มีอะไรสักอย่างที่ข้าไม่ได้ให้พวกเขาชม” พระราชาทรงตอบอย่างภูมิใจ… พระองค์ทรงมีมากมายที่จะอวดได้นี่นา
แล้วอิสยาห์จึงทูลพระองค์ว่า “ขอพระราชาทรงฟังพระดำรัสของพระเจ้า ดูเถอะ วันหนึ่ง ทรัพย์สมบัติทุกอย่างในพระคลัง และทุกอย่างที่บรรพบุรุษได้เก็บสะสมไว้จะถูกกวาดไปบาบิโลนจนหมดสิ้น ไม่มีอะไรเหลือเลย… พระเจ้าตรัสไว้ดังนี้
และโอรสในใส้ของพระองค์หลายคนจะถูกจับไป และกลายเป็นขันทีในวังของกษัตริย์แห่งบาบิโลน”
เมื่อได้ยินดังนั้น เฮเซคียาห์จึงตรัสแก่อิสยาห์ว่า “พระดำรัสของพระเจ้าที่ท่านอิสยาห์ว่ามานั้น ก็ดีนะ”
เพราะพระราชาทรงคิดว่า…. อย่างน้อยก็มีสันติสุขและความปลอดภัยในรัชกาลของข้า!
ราชาเฮเซคียาห์ไม่ได้คิดถึงลูกหลานเลย… ขอให้ตัวเองสบายและปลอดภัยเป็นพอ…ยังไงกันนี่?