อิสยาห์ 59:9-13
ดังนั้น ความยุติธรรมก็ห่างไกลจากเรา และความชอบธรรมตามเราไม่ทันเลย
เราหวังว่าจะมีความสว่าง แต่กลับกลายเป็นความมืด เราหวังว่าจะมีแสงที่สดใสแต่เรากลับเดินในความมืดมน
เราคลำทางไปตามกำแพงราวกับคนตาบอด เราคลำทางเหมือนคนที่ไม่มีตา เราสะดุดในเวลากลางวันเหมือนกับที่เราสะดุดยามค่ำ
เราเหมือนคนตายท่ามกลางคนที่มีกำลังกระฉับกระเฉง
เราทุกคนต่างครางเหมือนหมี เราครวญคราง
คร่ำครวญเหมือนนกพิราบ เรามองหาความยุติธรรม แต่ก็ไม่มีเลย
เรามองหาความรอดพ้น แต่มันก็อยู่ไกลจากเรา
เพราะว่า ความบาปผิดของเราสะสมทวีคูณต่อพระพักตร์ของพระองค์ และความบาปของเราก็เป็นหลักฐานปรักปรำเราอย่างโจ่งแจ้ง เพราะความบาปผิดของเราก็อยู่กับเรา และเรารู้ว่าเราผิดอะไร มันก็คือ การล่วงละเมิด การปฏิเสธพระเจ้า การหันหลังไม่ติดตามพระองค์ การพูดจาบีบบังคับ การดื้อดึง คิดและกล่าวคำมุสาจากใจ