เยเรมีย์ 48:9-17
“ส่งปีกให้โมอับซิ.. เพื่อว่าเธอจะได้บินหนีไป
เมืองต่าง ๆ ของเธอจะกลายเป็นเมืองร้าง
ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่เลย
คำแช่งสาปจะอยู่กับคนที่ทำงานขององค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างเฉื่อยชา
คำแช่งสาปจะอยู่กับคนที่ป้องกันไม่ให้ดาบของตนเปื้อนเลือด
โมอับอยู่อย่างสบายมาตั้งแต่เยาว์ และรู้สึกสบายกับการตกตะกอน
มันไม่ได้ถูกเทไปยังภาชนะอื่น ๆ ไม่เคยไปเป็นเชลย
ดังนั้นรสชาดจึงยังอยู่ในนั้น กลิ่นเดิมก็อยู่ในนั้นไม่เปลี่ยนแปลง
“ดังนั้น ดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะสิ่งผู้เทมาให้เขา
ผู้ที่เทนั้นจะเทเขาออก และทำให้ภาชนะว่าง ไม่เหลืออะไร
จากนั้นก็จะทุบภาชนะให้แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
แล้วโมอับจะต้องอับอายเพราะพระเคโมช
เหมือนกับที่อิสราเอลอับอายเพราะเบเธลซึ่งเป็นความมั่นใจของเขา”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
“เจ้าจะกล่าวอย่างไรว่า เราเป็นวีรบุรุษ ผู้กล้าแห่งสงคราม?
ผู้ทำลายของโมอับและเมืองทั้งปวงได้มา
และคนหนุ่มที่กล้าหาญที่สุดก็ถูกฆ่าหมู่…”
องค์กษัตริย์ ผู้ทรงนามว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพได้ตรัส
ภัยพิบัติของโมอับก็อยู่ใกล้มาก และความทุกข์ยากของเขามาถึงอย่างรวดเร็ว
จงร้องไห้เสียใจเพื่อเขา เหล่าคนที่อยู่ล้อมรอบเขา
รวมทั้งคนที่รู้จักชื่อของเขา กล่าวว่า ..
ธารพระกรอันทรงพลังนั้นหักเสียแล้ว … คทาที่รุ่งโรจน์”