เยเรมีย์ 6:1-7
ชนชาวเบนยามินเอ๋ย จงหนีไปหาที่ปลอดภัย หนีจากกลางเมืองเยรูซาเล็ม
เป่าแตรเขาสัตว์ที่เมือเทโคอา และยกสัญญาณขึ้นเหนือบ้านเบธฮัคเคเรม
เพราะความหายนะและการทำลายกำลังมุ่งลงมาจากทางเหนือ
เราจะทำลายสาวสวยหน้าอ่อนหวาน ลูกสาวของศิโยนเสีย!
บรรดาคนเลี้ยงแกะและฝูงแกะของเขาจะมาต่อสู้กับเธอ
จะตั้งกระโจมล้อมรอบเธอ และต่างหากินอยู่ในที่ของแต่ละคน
จงเตรียมทำสงครามต่อสู้เธอ
วิลเลียม บราสลีย์ โฮล เยรูซาเล็มถูกทำลาย
ลุกขึ้น! เราจะโจมตีเวลาเที่ยง
วิบัติแล้วเรา เพราะกลางวันล่วงไป เงายามค่ำทอดยาวออกไป
ลุกขึ้น! เข้าไปโจมตีตอนกลางคืน ทำลายราชวังให้สิ้นซาก!
พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า
“ตัดต้นไม้ของเธอเสีย และตั้งเนินต่อต้านนครเยรูซาเล็ม
มันเป็นเมืองที่ต้องถูกลงโทษ เพราะในเมืองนี้มีแต่การกดขี่บีบคั้น
เหมือนกับบ่อน้ำที่ยังเก็บน้ำเย็น ๆ ไว้เสมอ เมืองนี้ก็รักษาความชั่วของตัวเองให้สดใหม่ไม่หยุดหย่อน
ภายในเมืองจะได้ยินเรื่องความรุนแรงและการทำลาย
ความเจ็บป่วยและบาดแผลก็อยู่ต่อหน้าเราเสมอ