เอเสเคียล 12:8-16
ในเวลาเช้า พระดำรัสของพระเจ้ามายังข้า
“ลูกชายของมนุษย์เอ๋ย วงศ์วานอิสราเอลที่ดื้อดึงได้พูดกับเจ้าไหมว่า
..ทำอะไรอยู่นั่นนะ?..
จงกล่าวกับพวกเขาว่า
..องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ เป็นคำที่เกี่ยวข้องกับ
เหล่าเจ้าชายในนครเยรูซาเล็ม และวงศ์วานอิสราเอลที่อาศัยในนั้น
กล่าวว่า .. เราเป็นสัญลักษณ์ให้กับเจ้า อย่างที่เราได้ทำ
ก็จะเกิดขึ้นกับพวกเขาอย่างนั้นเหมือนกัน
พวกเขาจะต้องถูกเนรเทศ และกลายไปเป็นเชลย
เหล่าเจ้านายก็จะต้องหอบห่อผ้าเชลยบนบ่าในยามโพล้เพล้
และพวกเขาจะออกไป
พวกเขาจะต้องขุดกำแพงให้ตัวเองลอดออกไปได้
เขาจะคลุมหน้าของเขาไว้ เพื่อเขาจะไม่ได้เห็นแผ่นดินด้วยตาของเขาเอง
เราจะเหวี่ยงตาข่ายของเราออกไปเหนือเขา
เขาจะถูกจับเข้ามาด้วยกับดักของเรา
เราจะนำเขาไปถึงบาบิโลน แผ่นดินของชาวเคลเดีย
แต่กระนั้นเขาจะไม่เห็นมัน เขาจะตายที่นั่น
และเราจะทำให้คนที่อยู่รอบข้างเขากระจัดกระจายไปทุกทิศทางลม
ไม่ว่าจะเป็นผู้ช่วย และกองทัพของเขา
และเราจะชักดาบออกจากฝักตามเขาไป
และพวกเขาจะรู้ว่า เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า
เมื่อเราทำให้เขาระหกระเหินไปตามชาติต่าง ๆ
เมื่อเราทำให้เขากระจัดกระจายไปตามหัวเมืองต่าง ๆ
แต่เราจะให้บางคนหนีคมดาบ ความอดอยากปละภัยพิบัติไปได้
เพื่อว่าเขาจะได้ประกาศสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนของเขาตามประชาชาติที่เขาไป
และเขาจะรู้ว่า เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า