โฮเชยา 6
กลับมา ให้เรากลับมาหาองค์พระเจ้า พระองค์ทรงฉีกเราออก เพื่อว่าพระองค์จะได้ทรงรักษาเรา พระองค์ทรงโบยตีเรา เพื่อว่า พระองค์จะทรงพัน และรักษาบาดแผลให้เรา
ผ่านไปสองวัน พระองค์จะทรงทำให้เรามีชีวิตอีกครั้ง วันที่สาม พระอค์จะทรงทำให้เราฟื้นขึ้น เพื่อว่าเราจะมีชีวิตอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์
ใช่… ให้เราพากเพียร พยายาม บากบั่นที่จะรู้จักพระเจ้า เพราะการเสด็จออกมาของพระองค์นั้น แน่นอนเหมือนกับรุ่งอรุณ และพระองค์จะทรงมาหาเราดั่งฝนที่กระหน่ำลงมา ดั่งฝนปลายฤดูที่รดผืนโลก
เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอย่างไรกับเจ้าดี?
ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอย่างไรกับเจ้าดี ?
ความรักไร้ใจของเจ้านั้น เป็นเหมือนหมอกบางยามเช้า เป็นเหมือนน้ำค้างที่ระเหยหายไปแต่เช้าตรู่
ดังนั้นเราจึงแล่เขาเป็นชิ้น ๆ ด้วยผู้กล่าวคำของเรา เราสังหารพวกเขาด้วยคำจากปากของเรา คำพิพากษาของเรานั้น เป็นเหมือนแสงที่ส่องพุ่งออกมา
เพราะว่า เราประสงค์ที่จะได้ความรักมั่นคง และความดี ไม่ใช่เครื่องบูชา เราประสงค์ที่เจ้าจะรู้จัก คุ้นเคยกับเรายิ่งกว่าเครื่องเผาบูชา
แต่พวกเขากลับล่วงละเมิด ฝ่าฝืนพันธสัญญาของเราเหมือนกับอาดัม และพวกเขาตลบตะแลงกับเรา
กิเลอาด เป็นเมืองของคนชั่ว มีแต่รอยเท้าเลือด กลุ่มปุโรหิตก็เป็นฆาตกร เข่นฆ่าผู้คนบนถนนตรงไปเมืองเชเคม พวกเขาชั่วร้ายรุนแรง เหมือนอย่างกลุ่มโจรที่ซุ่มอยู่เพื่อปล้น
เราได้เห็นสิ่งที่เลวร้ายในเอฟราอิม … อิสราเอลเป็นมลทิน
ยูดาห์…. เจ้าก็เช่นกัน มีทุ่งแห่งการพิพากษารอคอยเจ้าอยู่ เมื่อเรานำคนของเรากลับมาจากการเป็นเชลยอันเนื่องมาจากความผิดของพวกเขาเอง