Month: January 2013

อิสยาห์ 18

อา  ดินแดนแห่งลมหมุน  แดนพ้นแม่น้ำแห่งแผ่นดินคูช

แผ่นดินที่กล่าวถึงนี้ คือ เอธิโอเปีย  พวกเขาส่งทูตออกไปทางทะเล  ในเรือที่ทำด้วยป่านปาปิรัส

ไป… ผู้ส่งข่าวที่รวดเร็ว  ไปยังประชาชาติที่ตัวสูง หน้าตาเกลี้ยงเกลา ไปยังชนชาติที่เขากลัว ทั้งใกล้และไกล  ไปยังชาติที่เข้มแข็งและเป็นผู้ชนะเสมอ  คนที่ดินแดนของเขามีน้ำแบ่งแผ่นดิน

ภาพวาดชาวเอธิโอเปีย

คนที่อาศัยอยู่ในโลก… เมื่อมีสัญญาณยกขึ้นบนภูเขา ก็จงมอง  เมื่อมีเสียงเขาสัตว์ ก็จงฟัง

เพราะพระเจ้าตรัสกับข้าว่า “เราจะมองมาเงียบ ๆ จากที่พักของเรา  เหมือนกับความร้อนกลางแดด  เหมือนอย่างเมฆแห่งน้ำค้างในฤดูเก็บเกี่ยว

ก่อนการเก็บเกี่ยว เมื่อดอกหมดไปแล้ว  เมื่อดอกลายเป็นผลองุ่นสุก  พระองค์จะทรงตัดกิ่งด้วยขอลิด   และกิ่งต่าง ๆ ที่ยื่นออกมานั้น พระองค์จะลิดและเอามันออกไป

พวกเขาจะถูกทิ้งไว้ให้กับเหยี่ยวบนภูเขา ทิ้งไว้ให้สัตว์ป่าบนแผ่นดิน

นกกินเหยื่อจะกินมันเสียในฤดูร้อน  สัตว์ป่าจะกินมันในฤดูหนาว

ในเวลานั้น เขาจะนำของบรรณาการมาถวายพระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ  จากประชาชนที่ตัวสูงและหน้าตาเกลี้ยงเกลา  จากประชาชนที่กลัว ทั้งใกล้และไกล

จากประชาชนที่เข้มแข็งและเป็นผู้ชนะเสมอ   แผ่นดินของพวกเขามีน้ำแบ่ง

พวกเขามายังภูเขาศิโยน  สถานที่แห่งพระนามของพระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ

อิสยาห์ 17:10-14

เพราะว่าเจ้าได้ลืมพระเจ้าแห่งความรอดของเจ้า  และไม่จดจำพระศิลาที่หลบภัยของเจ้า

ดังนั้น แม้ว่าเจ้าจะปลูกต้นพืชที่พึงใจ  และหว่านกิ่งองุ่นของคนแปลกหน้า

แม้เจ้าจะทำให้มันเติบโตในวันที่เจ้าปลูกมัน และทำให้มันออกดอกในเช้าวันที่เจ้าหว่าน แต่พืชพันธุ์เหล่านั้นจะหนีออกไป    ในวันแห่งความโศกเศร้าและเจ็บปวดสุดแสนจะทน

อา…เสียงของคนจำนวนมากมาย  เสียงดังราวกับเสียงคำรามของทะเล  อา… เสียงคำรามก้องของประชาชาติทั้งหลาย   พวกเขาส่งเสียงสนั่นราวกับน้ำ

เสียงครืนเหมือนกับก้อนน้ำใหญ่โต   แต่พระเจ้าจะทรงขนาบมัน  มันจะหนีเตลิดไปไกล   ถูกไล่ออกไปเหมือนกับเปลือกข้าวต้องลมบนภูเขา     เหมือนหญ้าปลิวฟุ้งต่อหน้าพายุ

ในเวลาเย็น  ดูเถอะ  ความน่ากลัว   ก่อนเวลาเช้า ก็จะไม่มีใครเหลือ  นี่เป็นส่วนของคนที่มาปล้นเรา  เป็นส่วนของคนที่แย่งชิงของเราไป

หลายประเทศที่เข้ามาโจมตีอิสราเอล  แต่พวกเขาก็จะถูกพิพากษาลงโทษเช่นกัน  แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนที่พระเจ้าทรงใช้มาจัดการกับคนของพระองค์   แต่พวกเขาก็ยังมีความผิดของตัวเองอยู่  มิใช่ว่า พระเจ้าใช้ใครแล้ว คนนั้นจะเป็นคนที่รอดพ้น  เราจะรอดพ้นได้เมื่อเรายอมต่อพระเจ้าในทุกกรณี  

อิสยาห์ 17:4-9

ในวันนั้น ศักดิ์ศรีของยาโคบจะถูกเหยียดลง และไขมันของร่างเขาจะลีบลง  มันจะเป็นเหมือนตอนที่คนเกี่ยวต้นข้าวที่ออกรวง  แขนของเขาก็โอบรวงข้าวไว้   และเป็นเหมือนตอนที่เขาเก็บเศษข้าวในหุบเขาแห่งเรฟาอิม

สิ่งที่เหลืออยู่ในนั้น ก็เหมือนตอนฟาดต้นมะกอกเพื่อให้ลูกหล่น  จะมีเหลือสองสามลูกบนกิ่งที่สูงสุด   สี่ห้าลูกบนกิ่ง  องค์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้แหละ

เมื่อพระเจ้าทรงลงโทษอิสราเอลนั้น  พระองค์ทรงเอาจริง ไม่ใช่เล่น ๆ   ดังนั้น จะเหลืออยู่ไม่กี่คน….  เมื่ออัสซีเรียมาตีอิสราเอลทางเหนือ พวกเขาก็เห็นแล้วว่า แทบไม่เหลือคนบนแผ่นดินเลย 

ในวันนั้น  มนุษย์จะมององค์พระผู้สร้างของตน   เขาจะดูองค์ผู้บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล   จะไม่มองไปที่แท่นบูชา  และผลงานฝีมือตัวเอง  เขาไม่มองสิ่งที่นิ้วของเขาสร้างมันขึ้นมา  ไม่ว่าจะเป็นอาเชริม หรือแท่นเผาเครื่องหอมที่ตนเองสร้าง

จะมีวันที่มนุษย์ ไม่มองรูปปั้น  รูปที่ตนเองทำขึ้นมาอีกต่อไป  แต่จะหันกลับมาหาพระเจ้าผู้ทรงสร้างเขา   เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่า รูปเคารพไม่ใช่ผู้สร้างเขาขึ้นมา 

ในวันนั้น เมืองที่เข้มแข็งจะถูกทิ้งเป็นที่รกร้าง  เหมือนกับ  ที่เขาทิ้งมันให้ร้างก็เพราะคนอิสราเอล  มีพุ่มไม้น้อยใหญ่ขึ้นรกรุงรัง   มันจะเป็นที่ร้างเปล่า….

อิสยาห์ 17:1-3

คำของพระเจ้ามาถึงเมืองดามัสกัส

ดูเถิด  ต่อไปดามัสกัสจะไม่เป็นเมืองหลวง   จะกลายเป็นกองซากปรักหักพัง

หัวเมืองของดามัสกัสเองก็จะไม่มีเหลือต่อไป  จะเป็นที่สำหรับฝูงแพะแกะ

เหล่าสัตว์ทั้งหลายจะนอนลง  และไม่ต้องกลัวใครอีกต่อไป

หลังจากนั้นมาไม่นาน  ดามัสกัสก็ถูกอัสซีเรียตี   แต่เขาก็สร้างเมืองขึ้นมาใหม่  แม้ในปี 1860 ที่ถูกทำลายอีกครั้ง เขาก็ยังสร้างเมืองขึ้นมาได้ใหม่อีก  …. เอ… คำพยากรณ์ของท่านอิสยาห์ยังไม่ถึงที่สุดใช่ไหม ?  วันนี้ ดามัสกัสเองก็เจอกับสงครามกลางเมืองอีก….

 ภาพจาก lebanontimes.com

อะไรจะเกิดขึ้นกับดามัสกัสต่อไป  

ป้อมปราการทั้งหลาย จะหายไปจากเอฟราอิม  และอาณาจักรจะหายไปจากดามัสกัส

คนที่เหลืออยู่ของซีเรีย จะเป็นเหมือนศักดิ์ศรีของคนอิสราเอล

พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ ตรัสดังนี้

อิสยาห์ 16:6-13

เราได้ยินเรื่องความเย่อหยิ่งของโมอับ… เขาช่างหยิ่งเสียจริง ๆ  ไม่ว่าจะเป็นความยะโสของเขา  ความอวดตัว  ความทรนงของเขา  เขาโอ้อวดอย่างไร้ค่า สูญเปล่า

ดังนั้น ปล่อยให้ชนโมอับร่ำไห้เพื่อแผ่นดินโมอับ  ให้ทุกคนร้องไห้คร่ำครวญ   เจ็บปวดเป็นที่สุด  เพื่อเค้กลูกเกตของคีร์หะเรเสท(นั่นก็คือ ผู้คนในแผ่นดินนั้น)

ท้องทุ่งแห่งเฮชโบนก็แห้งเหี่ยวไป และเถาองุ่นของสิบมาห์ก็ถูกขุนศึกจากประเทศต่าง ๆ เข้ามาเหยียบย่ำ  ทำลายกิ่งที่เคยแผ่ขยายไปจนถึงยาเซอร์  และแผ่เข้าไปในถิ่นกันดาร  หน่อของมันขยายออกไปผลิผลถึงทะเล

ดังนั้นข้าจึงร้องไห้เหมือนที่ยาเซอร์ร่ำไห้ถึงเถาองุ่นแห่งสิบมาห์

ข้าหลั่งน้ำตาให้เจ้าจนชุ่ม… เจ้าเฮชโบนและเอเลอาเลห์   เพราะว่าเสียงโห่ร้องของเจ้ายามที่ผลไม้ฤดูร้อนออกผล และยามที่เก็บเกี่ยวข้าวนั้นเงียบลงไปเสียแล้ว

ความยินดีและความชื่นชมหายไปจากแผ่นดินที่อุดม  ไม่มีเสียงร้องเพลงในสวนองุ่นอีก  ไม่มีเสียงโห่ร้องอย่างมีความสุข   ไม่มีใครย่ำองุ่นในบ่อองุ่นเลย  เราเป็นผู้หยุดเสียงร้องเหล่านั้น

ดังนั้น ส่วนภายในใจของเราจึงคร่ำครวญราวกับเสียงพิณเพื่อโมอับ ส่วนลึกที่สุดของเรานั้นเสียใจแทนคีร์-หะเรเสท โมอับเหนื่อยเปล่าเมื่อเขาไปยังที่สูง  เมื่อเขาไปยังที่เทวสถานเพื่ออธิษฐานบนบาน เพราะเขาจะไม่ได้รับคำตอบ

นี่เป็นคำของพระเจ้าซึ่งตรัสถึงโมอับในอดีต   แต่บัดนี้ พระเจ้าตรัสว่า “ภายในสามปีที่เหมือนกับช่วงปีของการจ้างแรงงาน   ศักดิ์ศรีอันตระการของโมอับจะถูกเหยียดหยาม  แม้ว่าเขาจะมีประชากรมากมาย  แต่คน เหลือจะมีอยู่น้อยมากและยังอ่อนล้าโรยแรงอีกด้วย ..”

อิสยาห์ 16:1-5

ส่งลูกแกะไปให้ผู้ปกครองแผ่นดิน จากเศ-ลา ผ่านถิ่นกันดาร ไปยังภูเขาของธิดาแห่งศิโยน
ธิดาแห่งโมอับ ที่ท่าอาร์โนน เป็นเหมือนนกที่กำลังหนี  เป็นเหมือนรังนกที่กระจัดกระจาย

อิสยาห์ชวนให้โมอับส่งบรรณาการไปยังราชาแ่ห่งยูดาห์   เพื่อว่าพวกเขาจะได้ปลอดภัย  โมอับนั้น ตอนนี้ กำลังกระเจิดกระเจิงเพราะการลงโทษของพระเจ้า  แต่… ความผู้พันของโมอับกับยูดาห์นั้นก็มีไม่น้อย  เพราะราชาดาวิดทรงเป็นหลานย่าของย่าชาวโมอับ….  อย่างน้อยในราชวงศ์ของดาวิดยังมีเชื้อสายของชาวโมอับอยู่ด้วย   ดูเหมือนว่าท่านอิสยาห์กำลังเสียใจที่โมอับจะถูกทำลาย

จงให้คำปรึกษา  จงให้ความยุติธรรม   จงทำให้เพิงของเจ้าเป็นเหมือนกลางคืนในยามเที่ยง    ช่วยปกป้องคนไร้ถิ่น  อย่าแจ้งความคนที่พลัดบ้านเมืองมา

อิสยาห์ขอให้คนของพระเจ้าเมตตาต่อชาวโมอับ 

จงให้คนไร้บ้านจากโมอับอยู่ท่ามกลางพวกเจ้า  จงปกป้องเขาจากผู้ที่จะมาทำลาย   เมื่อไม่มีผู้กดขี่ และความหายนะหมดสิ้นลง  และคนที่เหยียบย่ำประชาชนหายไปจากแผ่นดิน

แล้วจะมีบัลลังก์หนึ่งถูกสถาปนาขึ้น ด้วยความรักมั่นคง  และทรงปกครองจากบัลลังก์ด้วยความซื่อตรง ในเต้นท์แห่งดาวิด  ท่านผู้นี้ ทรงพิพากษาและแสวงหาความยุติธรรม ทรงทำการเที่ยงธรรมอย่างรวดเร็ว

อิสยาห์กำลังทำนายว่า วันหนึ่งพระเมสสิยาห์จะมา  พระองค์เป็นผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมเพื่อช่วยให้มนุษย์รอดได้

อิสยาห์ 15

คำกล่าวถึงอนาคตของโมอับ …เพราะว่าเมืองอาร์ในโมอับนั้นถูกทำลายในเวลากลางคืน โมอับหายนะ!
เพราะว่าเมืองคีร์ในโมอับถูกทำลายในเวลากลางคืน  โมอับหายนะ!

เขาขึ้นไปยังวิหาร ไปยังดีโบน ไปยังที่สูงเพื่อร่ำไห้เพราะเมืองเนโบ และเมืองเมเดบา  

แผ่นดินโมอับอยู่ทางตะวันออกของยูดาห์   ชนชาวโมอับเป็นลูกหลานของโลทซึ่งเป็นหลานของอับราฮัม    แม้ว่าจะมีเชื้อสายต้นตระกูลมาใกล้ ๆ กัน แต่ทั้งโมอับ กับอิสราเอลก็ต่อสู้กันมาตลอด   โดยที่ช่วงอิสยาห์นั้น โมอับก็เป็นเมืองขึ้นของยูดาห์ด้วย  

โมอับคร่ำครวญ  ศีรษะของทุกคนต่างล้านเลี่ยน  และเคราก็ถูกโกนกันไปหมด 

พวกเขาสวมเสื้อกระสอบเดินไปตามถนน  บนหลังคน และที่สี่แยก  ทุกคนร่ำไห้เต็มด้วยน้ำตา

คนเมืองเฮชโบน และเมืองเอเลอาเลห์ร้องเสียงดังไปถึงเมืองยาฮาส   และนักรบของโมอับก็ร้องเสียงดังด้วยจิตใจที่สั่นระรัว

ใจของข้าร้องไห้เพื่อโมอับ ผู้ลี้ภัยของเขาก็หนีไปยังเมืองโศอาร์ ไปยังเอกลัท-เชลีชิยาห์   พวกเขาร้องไห้ขึ้นไปทางลูฮีท  ทางถนนสู่เมืองโฮโรนาอิมพวกเขาก็ร้องเสียงดังถึงความหายนะ

พระเจ้าเองทรงเสียพระทัยกับการที่พวกเขาจะต้องถูกลงโทษนี้ด้วย   พระเจ้าทรงลงโทษพวกเขาด้วยพระทัยสลาย….
ธารน้ำนิมริมก็แห้ง  หญ้าเหี่ยวเฉา   ผักหญ้าก็ไม่ขึ้น  ไม่มีสีเขียวขจีอีกต่อไป

ดังนั้น เขาจึงแบกความอุดมสมบูรณ์ที่ได้มา และสิ่งที่พวกเขาสะสมไว้ ข้ามลำธารต้นหลิว

เสียงร้องของผู้คนดังไปทั่วดินแดนโมอับ  เสียงคร่ำครวญดังไปถึงเอกลาอิม  เสียงร่ำไห้ดังถึงเบเออร์เอลิม

น้ำในห้วยดิโบนเต็มไปด้วยเลือด  เพราะเราจะจัดการกับดิโบนต่อ

สิงโตตัวหนึ่งจะตามล่าชาวโมอับที่หนีไป  และล่าคนที่ยังหลงเหลืออยู่ในแผ่นดิน

อิสยาห์ 14:

คำกล่าวเกี่ยวข้องกับฟิลิสเตีย

ในปีที่ราชาอาหัสสิ้นพระชนม์  คำกล่าวนี้ก็เข้ามา… ชนฟิลิสเตียเอ๋ย  เจ้าทั้งหมดนั่นแหละ  อย่าดีใจไปนักที่ไม้พลองซึ่งเคยตีเจ้าตอนนี้แตกหักไปแล้ว

พระเจ้าตรัสว่า ฟิลิสเตียอย่าดีใจที่กษัตริย์อัสซีเรียถูกทำลายไป  เพราะจะมีกษัตริย์ที่ร้ายกว่านั้นขึ้นมา
เพราะว่าจะรากของงูร้ายนั้นจะมีงูพิษอีกตัวเข้ามา  ผลของมันคืออสรพิษไฟที่บินได้

ลูกหัวปีของคนยากจนจะหากินตามหญ้า  และคนที่ขัดสนจะนอนลงอย่างปลอดภัย   แต่เราจะสังหารรากเง่าของเจ้าด้วยการกันดารอาหาร  และคนที่หลงเหลืออยู่จะถูกฆ่า

ร้องคร่ำครวญซิ  ประตูเมืองเอ๋ย ร้องออกมา เมืองเอ๋ย จงละลายไปด้วยความกลัว  โอฟิลิสเตีย  เจ้าทั้งหมดนั่นแหละ  เพราะว่า ควันนั้นออกมาจากทางเหนือ  และไม่มีคนที่พลัดหลงอยู่ในหมู่พวกเขา
แล้วเราจะตอบผู้สื่อสารของประเทศนั้นว่าอย่างไร
ก็ตอบว่าพระเจ้าได้ทรงสร้างศิโยน และคนที่ยากเข็ญในชนชาติของพระองค์จะได้ลี้หลบภัย

ถ้าใคร ๆ ถามว่า ทำไมพระเจ้าทรงพิพากษาผู้คน   คำตอบก็ง่าย ๆ  พระเจ้าทรงเป็นผู้สร้างเมืองศิโยน และพระเจ้าทรงห่วงคนยากจนเสมอ

อิยาห์ 14:24-27

คำกล่าวถึงอัสซีเรีย

พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพได้ทรงปฏิญาณไว้ “สิ่งที่เราวางแผนไว้ จะสำเร็จผล  และสิ่งที่เรามุ่งหวัง จะยืนมั่นคง เราจะทำลายคนอัสซีเรียในแผ่นดินของเรา  และบนภูเขาของเรา เราจะย่ำพวกเขาให้อยู่ใต้เท้าของเรา

แอกของเขาออกจะไปจากเขา  ภาระของเขาจะไปจากบ่าของเขา

นี่เป็นความมุ่งหมาย ซึ่งเป็นความมุ่งหมายสำหรับคนทั่วโลก

และนี่เป็นพระหัตถ์ที่ยื่นออกมาเหนือประชาชาติทั้งปวง

พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ ทรงประสงค์ ใครจะมาทำลายได้ล่ะ?

พระหัตถ์ของพระเจ้าทรงเหยียดออกมา  ผู้ใดจะหันกลับได้?

พระคัมภีร์ตอนนี้ ทำให้เราได้เห็นว่า พระเจ้าทรงอยู่เหนือความต้องการของกษัตริย์ และผู้ปกครองใด ๆ   พระองค์ทรงมีแผนอย่างไร ก็จะทรงทำเช่นนั้น   

ก่อนหน้าที่จะกล่าวถึงอัสซีเรีย  พระเจ้าทรงกล่าวถึงราชาแห่งบาบิโลนที่จะตกต่ำลง ซึ่งมีความหมายถึงลูซิเฟอร์  ผู้ที่เคยมีอำนาจสูงนัก แต่แล้วในอนาคต เขาจะต้องตกลงไปสู่เบื้องล่่าง 

พอย้อนกลับมาอัสซีเรีย   อิสยาห์ได้ย้ำถึงการที่อัสซีเรียเองจะถูกพระเจ้าพิพากษาลงโทษ  และเมื่อพระเจ้าทรงตั้งพระทัยจะทำสิ่งนี้ ก็ไม่มีใครห้ามพระองค์ได้ 

อิสยาห์ 14:18-23

เหล่ากษัตริย์แห่งบรรดาประชาชาติได้นอนลงด้วยศักดิ์ศรีในหลุมศพของแต่ละท่าน    แต่เจ้ากลับถูกไล่ไป  ไกลจากที่ฝังศพของเจ้า เหมือนกับกิ่งที่ใคร ๆ เกลียดชังยิ่ง   เจ้าสวมเสื้อของ่่่่ดดศพซึ่งถูกแทงด้วยดาบ  คนที่ลงไปยังหินของบึงลึกนั้น  เหมือนกับร่างที่ตายแล้วถูกเหยียบย่ำ

ในขณะที่กษัตริย์องค์อื่น ๆ สิ้นชีวิตไปอย่างสงบ   แต่กษัตริย์แห่งบาบิโลนผู้นี้ กลับไม่สามารถนอนในหลุมศพได้!!  จำได้ไหม สองสามวันก่อนเราบอกว่า เขาจะเจอหนอนใต้เตียง และแมลงจะเป็นผ้าห่มของเขา 

เจ้าจะไม่ได้เข้าไปสมทบกับพวกเขาในพิธีฝังศพ  เพราะเจ้าได้ทำลายแผ่นดินของตัวเอง เจ้าได้ฆ่าคนของเจ้า…   ขอให้ลูกหลานของคนที่ทำชั่ว  ไม่มีใครเอ่ยชื่อเขาอีกต่อไป !   แม้กระทั่งคนธรรมดา ยังต้องมีพิธีศพ  แต่กษัตริย์องค์นี้หาได้มีพิธีฝังศพอันมีเกียรติไม่ 

เตรียมการสังหารบรรดาลูกชายเพราะบาปของพวกพ่อ มิฉะนั้นพวกเขาจะลุกขึ้นมาครอบครองโลก และสร้างเมืองเต็มไปหมด”

พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพประกาศว่า “เราจะลุกขึ้นต่อสู้พวกเขา และจะตัดชื่อของบาบิโลน รวมทั้งคนที่เหลือ ลูกหลาน และพงศ์พันธุ์ของเขาออกไป”

และเราจะให้แผ่นดินนั้นเป็นที่อยู่ของเม่น  กลายเป็นบ่อน้ำ และเราจะกวาดมันออกไปด้วยไม้กวาดแห่งการทำลาย “พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพทรงประกาศดังนี้

อิสยาห์ 14:12-17

เจ้าตกลงมาจากสวรรค์  โอ ดวงดาวแห่งกลางวัน (ลูซิเฟอร์)  บุตรชายแห่งรุ่งอรุณ  ท่านถูกตัดร่วงลงมาอยู่บนพื้นดินได้อย่างไร  เจ้าผู้ทำให้ประชาชาติทั้งหลายตกต่ำ  บัดนี้ กษัตริย์แห่งบาบิโลนของโลกฝ่ายวิญญาณ ดาวกลางวันหรือลูซิเฟอร์   กำลังร่วงหล่นลงมาแล้ว ท่านอิสยาห์ได้พยากรณ์ว่า ในอนาคตผู้นี้จะร่วงหล่นลงมาให้ทุกคนได้เห็น เขาเคยรุ่งโรจน์ แต่จะมีวันที่เขาตกลงมา

เจ้าพูดในใจของตนเองว่า “เราจะขึ้นไปบนสวรรค์  เหนือบรรดาดวงดาวของพระเจ้า เราจะตั้งบัลลังก์ของเราไว้ให้สูง  และเราจะนั่งบนภูเขา อยู่กลางที่ประชุมในทางเหนือไกลโพ้น    เราจะขึ้นไปเหนือเมฆ   เราจะทำตัวเทียบเทียมองค์ผู้สูงสุด”  ไม่ได้พูดให้ใครได้ยิน เพียงพูดในใจ  แสดงว่า เขามีความตั้งใจจะทำสิ่งนั้นอย่างแน่นอน  เพื่อน ๆ ลองนับดูซิว่า เขาพูดว่า เราจะ….. กี่ครั้ง  อะไรบ้าง

แต่เจ้านะ ถูกนำลงมาต่ำถึงแดนผู้ตาย  ถึงก้นบึ้งลึกยิ่งของแดนนั้น เขาผู้นี้จะตกลงไปในนรกนั่นเอง 

คนที่เห็นเจ้าจะจ้องดูเจ้าและคิดเรื่องของเจ้า   “นี่เป็นคนที่ทำให้โลกหวั่นไหวหรือ   คนที่ทำให้อาณาจักรต่าง ๆ สะเทือน  คนที่ทำให้โลกกลายเป็นเหมือนทะเลทราย  และได้ล้มล้างอำนาจของเจ้าเมืองทั้งหลาย  คนที่ไม่ยอมปล่่อยเชลยกลับบ้านไป ?

คนทั้งหลายจะมองดูการล้มลงของลูซิเฟอร์ผู้นี้  และตระหนักว่า มันไม่มีอำนาจเหลืออยู่เลย…..

อิสยาห์ 14:7-11
มารู้จักกับกษัตริย์แห่งบาบิโลนทางฝ่ายวิญญาณกันบ้าง ในสมัยโบราณนั้น มีกษัตริย์แห่งบาบิโลนที่เป็นมนุษย์ แต่ยังมีความหมายลึกซึ้งกว่านั้น เพราะกษัตริย์แห่งบาบิโลนฝ่ายวิญญาณก็คือ ซาตานซึ่งเป็นศัตรูของพระเจ้านั่นเอง
คราวนี้ ท่านอิสยาห์ได้กล่าวถึงใครคนหนึ่งที่อ่านแล้วอาจจะงง แต่อ่านไป ๆ จะรู้ว่าเขาคือใคร

ทั้งโลกจะพักผ่อน สงบเงียบ เขาออกมาร้องเพลง ต้นไซเปรสก็ยินดีเพราะเจ้า ต้นเสดาร์แห่งเลบานอนกล่าวว่า ตั้งแต่เจ้าถูกทำให้ต่ำลง ก็ไม่มีคนตัดไม้เข้ามาต่อสู้กับเรา”
เมื่อกษัตริย์แห่งบาบิโลนถูกทำลายไป โลกก็สงบ และก็ร้องเพลงด้วยความยินดี ดูซิ แม้ต้นไม้ก็ยังร่าเริง

ดินแดนแห่งความตายข้างใต้นั้นก็ดีใจ เพื่อออกมาพบเจ้าเมื่อเจ้ามา
นี่บอกให้เรารู้ว่า เมื่อเราตายไป มีดินแดนแห่งความตายรอเราอยู่ ในพระคัมภีร์เรียกแดนนี้ว่า แดนคนตาย เชโอล หรือ เฮเดส…. เวลาเราตายไปแล้ว เราจึงไม่ได้ไปเกิดใหม่ วิญญาณไม่ได้มาวนเวียน ในโลกนี้ แต่วิญญาณของเราจะไปรอวันสุดท้ายที่พระเจ้าจะทรงพิพากษามนุษย์ น่ากลัวใช่ไหม…. ยังมีเรื่องราวที่ลึกลับเกี่ยวกับแดนคนตายนี้ที่เราไม่รู้ พระเจ้าทรงเปิดเผยให้เรารู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

มันกระตุ้นเงาของมันให้ทักทายเจ้า มันยกกษัตริย์ทั้งหลายขึ้นจากบัลลังก์ของพวกเขา
ทั้งหมดเหล่านั้นจะตอบ และกล่าวแก่เจ้าว่า “ท่านก็เช่นกัน ท่านกลายเป็นคนอ่อนแอเหมือนกับเรา ท่านกลายเป็นเหมือนเราแล้ว”
ความโอ่อ่าของเจ้าและเสียงพิณที่เจ้าเล่นถูกดึงลงมาถึงแดนผู้ตาย

ตัวแมลงถูกวางเอาไว้ใต้เตียงนอนของเจ้า และหนอนกลายเป็นผ้าห่มคลุมเจ้า

อิสยาห์ 14:1-6
การคืนสู่สภาพเดิมของยาโคบ
เพราะว่าพระเจ้าจะทรงมีน้ำพระทัยสงสารยาโคบ และจะทรงเลือกอิสราเอลอีกครั้ง พระองค์จะทรงจัดให้เขาอยู่ในแผ่นดินของตน คนที่เร่ร่อนไปก็จะเข้ามาสมทบ และจะผูกพันตัวเองกับวงศ์วานของยาโคบ
และคนทั้งหลายจะนำเขา และพาเขามาสู่ที่ทางของเขา วงศ์วานแห่งอิสราเอลจะครอบครองเขาในแผ่นดินขององค์พระผู้เป็นเจ้าในฐานะทาสชายและหญิง และเขาจะทำให้คนที่เคยจับเขาเป็นเชลยกลับกลายเป็นเชลย พวกเขาจะได้ปกครองเหนือคนที่เคยกดขี่พวกเขา
พระเจ้าจะประทานพระคุณแรกเริ่มนั้นแก่ชนอิสราเอลอีกครั้ง คนเหล่านี้จะเพิ่มจำนวนขึ้นเพราะมีคนที่เป็นชาวต่างชาติเข้ามาสมทบด้วย

กลับทาง….
เมื่อพระเจ้าได้ทรงให้เจ้าพันห่างจากความเจ็บปวด ความสับสนและการที่ต้องรับใช้อย่างยากเข็ญ เจ้าก็จะเย้ยหยันกษัตริย์แห่งบาบิโลนดังนี้
“ดูซิ คนที่กดขี่ผู้อื่นต้องหยุดแล้ว ความโกรธเกรี้ยวอันโอหังก็หมดไป
พระเจ้าได้ทรงทำลายไม้เท้าของคนชั่วและคธาของเหล่าผู้ปกครองซึ่งพวกเขาได้ใช้มันตีคนอย่างไม่หยุดยั้งด้วยความโกรธ
พวกเขาได้ปกครองประชาชาติด้วยความชิงชัง ไม่ยอมหยุดที่จะกดขี่ประชาชน….
การที่อิสราเอลถูกกระทำอย่างไร้ความปราณีจะสิ้นสุดลง และเหตุการณ์จะผันแปรหน้ามือเป็นหลังมือ เกิดขึ้นเพราะว่า พระเจ้าทรงประสงค์เช่นนั้น
พระเจ้าทรงไม่พอพระทัยอย่างยิ่งที่คนเราจะกดขี่กันเช่นนี้ ทำให้อีกฝ่ายกลายเป็นราวกับสัตว์ จะจิกหัวใช้อย่างไรก็ได้ …. แม้จะมีทาส แต่พระเจ้าทรงสอนให้นายเมตตาต่อทาส และปกป้องพวกเขาให้ปลอดภัยเสมอ

อิสยาห์ 13:17-22
ดูเถิด เรากำลังเร้าให้ชาวมีเดียนมาสู้กับเขา ชาวมีเดียนที่ไม่สนใจเงินหรือไม่ได้พอใจกับทอง
ธนูของพวกเขาจะสังหารคนหนุ่ม และพวกเขาจะไม่ปราณีต่อทารกในครรภ์มารดา ตาของพวกเขาไม่มีความสงสารเด็ก ๆ เลย

ชาวมีเดียนโบราณนี้เป็นบรรพบุรุษของชาวเคิร์ดซึ่งอาศัยอยู่ในแนวรอยต่อของอิรัก ตุรกี อิหร่าน ในปัจจุบัน เรื่องที่อิสยาห์กล่าวถึงนั้นได้เกิดขึ้นในเวลาต่อมา คือ บาบิโลนโค่นอำนาจของอัสซีเรียซึ่งเป็นประเทศที่เข้ามาบุกอิสราเอลและยูดาห์ และต่อมามีเดียนก็ได้โค่นอำนาจของบาบิโลน อิสยาห์ได้ทำนายทุกสิ่งตรงตามที่เกิดขึ้นในอนาคต ดังนั้น สิ่งที่อิสยาห์พูดซึ่งยังไม่เกิดขึ้น เราจะได้เห็นสักวันหนึ่งแน่นอน

และบาบิโลน อาณาจักรที่โอ่อ่าตระการ อันเป็นความงดงามและสูงส่งของชาวเคลเดีย
จะกลายเป็นเหมือนเมืองโสโดมและโกโมราห์ในวันที่พระเจ้าทรงเขวี้ยงพวกเขาออกไป
พูดถึงเมืองโสโดม โกโมราห์เมื่อไร ให้คิดไว้เลยว่า พระเจ้ากำลังทรงหมายถึงความเสื่อมศีลธรรมทุก ๆ ด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องเพศ

จะไม่มีใครพักหรืออาศัยอยู่ในเมืองนี้ตลอดชั่วชาติพันธุ์
บาบิโลนถูกทิ้งร้างมาตั้งแต่ปี 518 ก่อนคริสตศักราช และหลายร้อยปีต่อมา เมืองนี้ก็ค่อย ๆ พังไปตามกาลเวลา เมื่อไม่นานมานี้ ซัดดัมฮุสเซน พยายามที่จะรื้อฟื้นเมืองนี้ขึ้นมาใหม่ เขาอ้างว่า เขานี่แหละคือนาบูคัดเนสซาร์ของโลกปัจจุบัน

ชาวอาหรับจะไม่ปักเต้นท์ที่นี่ ไม่มีผู้เลี้ยงแกะให้ฝูงสัตว์ของเขานอนพักที่นั่น
บ้านร้างของพวกเขาจะเต็มด้วยนกฮูกที่ร้องคราง นกกระจอกเทศจะทำรังที่นั่น
แพะป่าจะโลดเต้นในแผ่นดินนั้น หมาป่าฮยีนาจะร้องอยู่ในป้อมสูง และหมาไนจะร้องโหยหวนในวังของพวกเขา

เวลากำลังใกล้เข้ามา และวันเวลาจะไม่ถูกยืดให้ยาวออกไป

อิสยาห์ 13:10-16

เพราะว่าดวงดาวแห่งสวรรค์ และหมู่ดาวที่โคจรอยู่ จะไม่ส่องแสง

แม้ดวงอาทิตย์ก็จะดำมืดยามอรุณรุ่ง ดวงจันทร์จะไม่ส่องแสงอีก ถ้าไม่มีอะไรส่องแสงมาจากเอกภพ โลกจะอยู่ได้อย่างไรกัน พระเจ้ามิได้ทรงแค่ครอบครองโลกนี้เท่านั้น แต่พระองค์ทรงครอบครองทั้งจักรวาลด้วย ความมืด เป็นสัญลักษณ์ของการพิพากษาลงโทษของพระเจ้า

เราจะลงโทษโลกนี้เพราะความชั่วช้าของมัน และจะลงโทษความผิดของคนชั่วร้าย เราจะจบฉากขี้โอ่ของคนที่เย่อหยิ่ง เราจะลากความโอ่อ่าของคนชั่วร้ายไร้ความปราณีให้ตกต่ำลง ดูซิ พระเจ้าทรงย้ำเน้นว่า คนที่ขี้โอ่ โอ้อวดนี่จะโดนหนัก!
เราจะทำให้มนุษย์เป็นสิ่งหายากยิ่งกว่าทองคำบริสุทธิ์ และมนุษยชาติหายากกว่าทองแห่งโอฟีร์ นี่ยังกะภาพยนต์ที่เล่าเรื่องวันสิ้นโลก….

ดังนั้น เราจะทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือน และแผ่นดินไหวแยกออกจากที่ทางของมัน เนื่องมาจากพระพิโรธของพระเจ้าในวันแห่งความกริ้วของพระองค์
ผู้คนจะหันกลับมาหาคนชาติเดียวกันตน และจะหนีกลับไปยังดินแดนของตนเหมือนกับละมั่งที่ถูกล่า เหมือนกับแกะที่ไม่มีใครคอยต้อนให้อยู่รวมกัน
ใครถูกพบก็จะถูกแทงทะลุ ใครถูกจับจะต้องตายเพราะดาบ ลูกของพวกเขาจะถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าต่อตา บ้านจะถูกปล้น และภรรยาจะถูกช่วงชิงไป

อิสยาห์ 13:1-9