1 พงศาวดาร 22:9-12
ราชาดาวิดทรงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้โอรสคือซาโลมอนฟัง พระเจ้าไม่ทรงประสงค์ให้ราชาดาวิดเองสร้างพระวิหาร เพราะมือเปื้อนเลือดมามาก สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดเพื่อให้ซาโลมอนสืบต่อเจตนารมน์นี้ คือ การเตรียมวัสดุก่อสร้างพระวิหาร รวมไปถึงเตรียมผืนดินซึ่งพระเจ้าเองทรงเป็นผู้กำหนด
“พระเจ้าตรัสว่า พ่อจะมีลูกชาย และลูกชายคนนี้ เป็นคนที่จะอยู่อย่างสงบ ไม่ได้ทำสงครามเหมือนพ่อ ลูกจะได้รับความสงบรอบด้านเพราะพระเจ้าประทานให้ ลูกจะไม่มีศัตรูใด ๆ มาวุ่นวาย ในสมัยที่ลูกปกครองนั้น พระเจ้าจะประทานความสงบให้แก่อิสราเอล”
ซาโลมอนทรงนิ่งฟังราชบิดาอย่างตั้งพระทัย ทรงรับทุกคำที่ราชาดาวิดตรัส
“และลูก จะเป็นผู้ที่สร้างพระวิหารเพื่อพระนามของพระเจ้า ลูกจะเป็นลูกชายของพระเจ้า และพระเจ้าจะทรงเป็นพระบิดาของลูก พระเจ้าจะทรงสถาปนาบัลลังก์ของลูกเหนืออิสราเอลตลอดไป”
สิ่งนี้สูงส่งเกินที่จะคิดได้… พระเจ้าทรงเลือกให้ซาโลมอนเป็นผู้สร้างพระวิหาร เพื่อเทิดพระเกียรติพระองค์
พระเจ้าทรงมีพันธกิจที่จะให้ซาโลมอนได้ทำในชีวิต
และซาโลมอนก็ไม่ได้คัดค้าน
ทรงเต็มพระทัยที่จะทำทุกอย่างที่ราชาดาวิดทรงบัญชา
ภาพเขียนบนผนัง ที่ Mansfield Place Church, Edinburgh
“ลูกรัก ขอพระเจ้าสถิตอยู่กับเจ้านะ และขอให้เจ้าประสบความสำเร็จ สร้างพระวิหารของพระเจ้าอย่างที่พระองค์ทรงพอพระทัย พระเจ้าทรงเลือกเจ้าให้ทำสิ่งนี้”
“ขอบคุณพระเจ้ายิ่งนัก ขอโมทนาพระคุณพระเจ้า ลูกจะทำอย่างที่ท่านพ่อบัญชาพะยะค่ะ”
“พ่ออธิษฐานขอให้พระเจ้าประทานสติปัญญาให้เจ้า…. ขอให้เจ้ามีความเข้าใจในการปกครองอิสราเอล และขอพระเจ้าให้เจ้าได้เดินในทางของพระองค์….”
ราชาดาวิดไม่ได้ทิ้งโอรสไว้ตามลำพัง
แต่พระองค์ทรงฝากซาโลมอนไว้กับพระเจ้า
พ่อ อธิษฐานให้ลูกประสบความสำเร็จในหน้าที่ซึ่งพระเจ้าได้ประทานให้เขา
พ่อ เป็นผู้สนับสนุนลูกทุก ๆ อย่าง
ซาโลมอนช่างเป็นลูกที่ได้รับพรมากมายจริง ๆ