1 พงศาวดาร 29:14-19
ราชาดาวิดมิได้จบแค่นั้น พระองค์ยังทรงสรรเสริญพระเจ้าต่อไปอีก ผู้คนต่างพากันชื่นชม และพวกเขาอยากที่จะได้ยินว่า พระราชาทรงกล่าวยกย่องพระเจ้าอย่างไร พวกเขาจะสรรเสริญพระเจ้ากับพระราชา และเมื่อกลับไปบ้าน เขายังจะสรรเสริญพระองค์ต่อไป
“แต่ข้าทาสของพระองค์เป็นผู้ใด ประชาชน ณ ที่นี้เป็นใคร ที่เราจะมีความสามารถถวายแด่พระองค์ด้วยความเต็มใจอย่างที่เห็นนี้
พระเจ้าข้า ทุกสิ่งทุกอย่างมาจากพระองค์ ที่เราถวาย ก็เป็นของ ๆ พระองค์เท่านั้น
ข้าพระองค์ทั้งหลายอยู่ในโลกเหมือนเงา เป็นคนที่ผ่านเข้ามาในโลก ไม่มีอะไรยั่งยืน”
หลายคนแปลกใจที่พระราชาไม่ได้ทรงคิดว่า สิ่งของทองคำ เงิน เหล่านี้ไม่ยั่งยืน และพระองค์ยังทรงเห็นว่า ชีวิตของคนเรานั้นสั้นนัก
ทองคำที่พวกเขาขุดได้มาจากเหมืองทองเพื่อมาสร้างพระวิหารนั้น ก็เป็นของพระเจ้าทั้งสิ้น
“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า
ของมากมายเหล่านี้ ที่ได้จัดหามาเพื่อสร้างพระวิหารถวาย เพื่อพระนามอันบริสุทธิ์ของพระองค์ จริงแล้ว ก็มาจากพระหัตถ์ของพระองค์ ทุกสิ่งเป็นของพระองค์
พระเจ้าข้า พระองค์ทรงเป็นผู้ทดสอบจิตใจ และทรงพอพระทัยในความเที่ยงธรรม
นอกจากที่ข้าทาสของพระองค์จะถวายด้วยเต็มใจแล้ว ประชากรทั้งหลายก็ถวายด้วยความเต็มใจเช่นกัน
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งอับราฮัม อิสอัค และยาโคบ ของพระองค์ทรงเมตตารักษาให้ใจของเราเป็นเช่นนี้ตลอดไป ให้พวกเขามีใจมั่นคงในพระองค์”
พระราชาทรงอธิษฐานขอเพื่อประชากร และทรงอธิษฐานเพื่อโอรสซาโลมอนด้วย
“ขอพระเจ้าทรงช่วยให้ซาโลมอนมีความตั้งใจจริงในการรักษาพระบัญญัติของพระองค์ พระโอวาทและกฎเกณฑ์ของพระองค์ ให้เขาได้สร้างพระวิหารตามที่ได้เตรียมไว้จนถึงที่สุด”
แล้วราชาดาวิดทรงหันมาหาประชาชน
“จงสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าของพวกท่านเถิด”
พระราชา และประชาชนทุกคนก้มลงกราบองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ที่เขามองไม่เห็นพร้อม ๆ กัน