2 พงศาวดาร 23:12-15
“ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ!”
“ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ!”
เสียงที่ดังซ้ำ ๆ สนั่นเมือง และเสียงประชาชนวิ่งกันไปยังพระวิหารของพระเจ้า ทำให้ราชินีอาธาลิยาห์ตกใจมาก
…..เกิดอะไรขึ้นหรือนี่ ทำไมมีเสียงเช่นนี้ ก็ฉันเป็นพระราชินี แล้วทำไมจึงถวายพรพระราชาอย่างนี้?…. ดังนั้นพระนางจึงเข้าไปยังพระนิเวศของพระเจ้า
..”หา… เจ้าเด็กคนนั้นเป็นใคร? บังอาจมายืนอยู่ที่เสาหาน และยังมีองครักษ์มากมายอีก มันเป็นใคร?” ทำไมพระนางจะไม่ทราบ เด็กคนนั้น คือหลานย่าคนหนึ่งของพระนางนั่นเอง
ขณะที่ประชาชนกำลังร้องเพลง เป่าแตร สรรเสริญพระเจ้ากันอยู่ ราชินีอาธาลิยาห์ก็รู้สึกโกรธจนกรีดร้องขึ้นมา เสียงดังมากจนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว
“กบฎ! กบฎ! เจ้าพวกทรยศ!! พวกเจ้าออกไปให้หมดเดี๋ยวนี้!!!”
ท่านเยโฮยาดาหันมา และเดินนำหน้านายร้อยที่ได้ทำพันธสัญญากันไว้ สั่งว่า
“ท่านจงคุมนางออกมาระหว่างแถวทหาร และดูว่า ใครตามนางไปก็ประหารชีวิต”
“แต่ท่านอย่าประหารนางในพระวิหารของพระเจ้า “
“ขอรับ” ทุกคนรับคำของท่านพร้อมเพรียง
เขาจึงนำราชินีอาธาลิยาห์ออกไปทางประตูม้า ซึ่งอยู่ตรงพระราชวัง
Gustave Doré (1832-1883)
ราชินีอาธาลิยาห์ดิ้นไปตลอดทาง พร้อมตะโกนว่า “เจ้าพวกกบฎ เจ้าต้องตาย ทหาร จับพวกมันประหารเสีย”
แต่พระนางกลับถูกทหารสังหารเสียที่ตรงนั้นเอง …..