ดาเนียล 4:28-33
เหตุการณ์ต่อไปนี้ เกิดขึ้นกับราชาเนบูคัดเนสซาร์
พอหมดเดือนสิบสอง
พระองค์กำลังดำเนินอยู่บนดาดฟ้าของราชวังในบาบิโลน
และพระองค์ทรงตอบความคิดในใจ… ทรงกล่าวว่า
“นี่ไม่ใช่บาบิโลนที่ยิ่งใหญ่ซึ่งเราได้สร้างขึ้นมาด้วยฤทธิ์ของเรา
ให้เป็นที่ประทับ และเป็นศักดิ์ศรีอันตระการของเรา ?”
ในขณะที่พระราชากำลังกล่าวคำเหล่านั้นเอง ก็มีสุรเสียงมาจากสวรรค์!
“โอ…ราชาเนบูคัดเนสซาร์ เราเคยกล่าวกับเจ้าแล้วนี่นา
ว่าอาณาจักรนี้จะพรากไปจากเจ้า
และเจ้าจะถูกไล่ออกไปจากหมู่ผู้คน
ที่อาศัยของเจ้าคือที่อยู่ของสัตว์ป่าในทุ่ง
และเจ้าจะต้องกินหญ้าเหมือนวัวควาย
เวลาจะผ่านไปเจ็ดวาระ
จนกว่าเจ้าจะรับรู้ว่า องค์พระเจ้าสูงสุด ทรงเป็นผู้ปกครองเหนืออาณาจักรของมนุษย์
และพระองค์จะประทานอาณาจักรให้แก่คนที่พระองค์ทรงประสงค์”
ทันทีที่พระเจ้าตรัส …. ทุกสิ่งก็เกิดขึ้นกับเนบูคัดเนสซาร์
พระองค์ถูกขับไล่ออกจากคนในวัง ในเมือง
และกลายเป็นคนที่ต้องกินหญ้าเหมือนวัว
ร่างของพระองค์เปียกน้ำค้างจากฟ้า
ทั้งผม และขนของพระองค์ก็ยาวขึ้น ยาวขึ้นราวกับขนนกอินทรี
เล็บยาว…งองุ้มเหมือนกับกรงเล็บของนก!