ทั้งขึ้นทั้งล่อง ๒๕-๓

2 พงศาวดาร 25:10-13

แม้ว่า ราชาอามาซิยาห์จะไม่ได้ยึดเงินคืน   เมื่อบอกเลิกบริการรับจ้างรบของทหารอิสราเอล   แต่พวกเขาก็โกรธกันหัวฟัดหัวเหวี่ยง   ตลอดทางพวกเขาก่นด่าราชาอามาซิยาห์

“ไม่น่ามาจ้างพวกเรา แล้วก็บอกเลิก”

“นั่นซิ  ไม่ให้เกียรติกันเลย”

“ใคร ๆ จะว่า พวกเราไม่เชี่ยวการรบ  จึงถูกบอกเลิก”

“แต่เราก็ได้เิงินมามากโขอยู่นะท่าน”

“ไม่มากพอ  เดี๋ยวจะได้เห็นว่า พวกเรานั้นราคาแพงกว่านั้นมากนัก!”

 

ในเวลาเดียวกัน อามาสิยาห์ พาทหารของพระองค์ไปยังหุบเขาเกลือ ทางใต้ของแผ่นดินยูดาห์

ที่นั่นพระองค์ทรงโจมตีคนชาวเสอีร์ 10,000 คน!    และยังจับเป็นได้อีก 10,000 คน

ทหารยูดาห์ทำได้!

“ไชโย!!  พระราชาของเราไม่น่าไปเสียเงินจ้างทหารอิสราเอลเลย   ถ้าพระองค์ทรงเก็บไว้ให้เป็นรางวัลของพวกเราน่าจะดีกว่า”

“จริงด้วย”

พวกเขาจับคนเสอีร์บังคับให้เดินขึ้นไปบนยอดเขา เป็นหน้าผา     แล้วก็ผลักพวกเขาลงมาข้างล่างจนสิ้นชีวิตหมดทุกคน

ขณะที่พวกเขากำลังชื่นชมกับชัยชนะนั้นเอง

มีม้าเร็วจากหัวเมืองขอเข้าเฝ้าพระราชา

“พวกทหารเอฟราอิมเข้าโจมตีหัวเมืองตั้งแต่สะมาเรียไปถึงเบธโฮโรนพะยะค่ะ”

 

“พวกเขาฆ่าประชาชนไป 3000 คน  และปล้นข้าวของไปด้วยมากมายพะยะค่ะ”

 

ถ้าทหารพวกนี้มาช่วยรบ  จะเกิดอะไรขึ้น  อาจจะหักหลังทัพยูดาห์กลางคนก็เป็นได้?

ไม่ช่วยรบ ก็พาลไปทำร้ายคนอื่นอีก …. ร้ายทั้งขึ้นทั้งล่อง