2 พงศาวดาร 31:1-3
เมื่อประชาชน เลวี ปุโรหิต ข้าราชการ และราชารวมทั้งราชวงศ์ของพระองค์ได้ร่วมเทศกาลด้วยกันนั้น พวกเขาอิ่มใจกันถ้วนหน้า และสิ่งที่พวกเขาทำเป็นอย่างแรกเมื่อจบเทศกาลก็คือ
เขาไปตามที่สูง ในเมืองต่าง ๆ และทำลายเทวรูป เสาหลัก และแท่นบูชาอย่างไม่ละเว้น ก่อนหน้านั้น พวกเขาทำลายเทวรูปที่อยู่ในนครเยรูซาเล็ม
“อย่าให้เหลือ อย่ายอมที่จะปล่อยเทวรูปเหล่านี้ไว้ เพราะมันเป็นสิ่งที่กั้นพระพรของพระเจ้าไปจากเรา”
พวกเขาเดินทางไปทั่วแผ่นดินยูดาห์ เบนยามิน เอฟราอิม และมานัสเสห์ เป็นพื้นที่กว้างขวางมาก และเมื่อพวกเขาทำลายจนหมดสิ้นในเมืองเหล่านั้น
“ลาแล้วท่าน ข้าจะกลับบ้าน ขอพระเจ้าทรงอวยพรท่าน”
“เช่นกัน ขอสันติสุขของพระเจ้าอยู่กับท่าน”
พวกเขาร่ำลากันอย่างชื่นบาน และมองเห็นอนาคตอันสดใสของบ้านเมือง เพราะว่าพวกเขาได้ทำสิ่งที่ถูกต้องในสายพระเนตรพระเจ้าแล้ว ….
ส่วนในนครเยรูซาเล็ม
ราชาเฮเซคียาห์ได้แต่งตั้งปุโรหิต และเลวีเพื่อทำงานในหน้าที่ต่าง ๆ อย่างครบถ้วน
“ขอให้ทุกท่านทำหน้าที่อย่างตั้งใจ เพื่อว่า พระพรของพระเจ้าจะอยู่กับเราเสมอไป”
“พะยะค่ะ” เสียงตอบขานรับจากกลุ่มปุโรหิตและเลวี
“เราจะเป็นผู้ส่งเครื่องเผาบูชา ศานติบูชา เพื่อที่จะได้รับใช้ปรนนิบัติ โมทนาขอบคุณพระเจ้า และสรรเสริญพระเจ้าด้วยกัน
ราชาเฮเซคียาห์จึงทรงส่งเครื่องเผาบูชาส่วนพระองค์มาทั้งเช้าเย็น และสำหรับวันสะบาโต วันขึ้นค่ำ และสำหรับการเลี้ยงที่กำหนดไว้ตามพระบัญญัติของพระเจ้า
แต่ถ้าเพียงพระราชาทำเท่านั้น เหล่าปุโรหิตและเลวีก็จะลำบาก เพราะพวกเขาต้องกินจากส่วนของเครื่องเผาบูชาเหล่านี้ จะทำอย่างไรกันล่ะ ?