นิ้วก้อยที่หนากว่าเอว ๑๐-๒

2 พงศาวดาร 10:6-11

ราชาเรโหโบอัม  ราชโอรสของราชาซาโลมอน ทรงเติบโตมาท่ามกลางชีวิตของพระราชาที่มีฮาเร็มใหญ่โต    แม้ว่า ราชบิดาของพระองค์จะทรงยิ่งใหญ่เป็นผู้ที่มีสติปัญญามาก รอบรู้ และเป็นที่นับถือของประชาชน  แต่เรโหโบอัมก็ไม่ได้รับความฉลาดของราชบิดามาเลย   และดูเหมือนว่า ยังมีเพื่อน ๆ ที่น่าจะเป็นลูก ๆ ของบรรดาสาวงามที่เป็นนางห้ามของราชบิดา  หรือเป็นโอรสของมเหสีบางคน   เรโหโบอัมไม่ได้รับการอบรมดีเหมือนกับที่ราชาดาวิดให้กับราชาซาโลมอน

น่าเสียดายจริง ๆ ที่เรโหโบอัมมีบุคลิกลักษณะ นิสัยใจคอที่แตกต่างจากราชบิดาและเสด็จปู่อย่างสิ้นเชิง

ทำไมจึงกล่าวเช่นนี้หรือ?

ลองอ่านต่อไปซิว่า อะไรเกิดขึ้น

เมื่อเยโรโบอัมผู้นำของเผ่าทางเหนือมาขอร้องให้ราชาเรโหโบอัมลดภาระต่าง ๆ ของประชาชนลง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเก็บภาษี  การบังคับแรงงานซึ่งราชาซาโลมอนจะให้คนเข้ามารับราชการทำงานการก่อสร้าง ปีละกี่เดือนก็แล้วแต่

ตอนที่ราชาซาโลมอนทรงสร้างประเทศนั้น ประชาชนทั้งหลายก็เห็นด้วย และช่วยกันทำงานสร้างประเทศกันอย่างแข็งขัน  มาเวลานี้ ทุกอย่างน่าจะลดลงได้แล้ว  พวกเขาจะได้ทำมาหากินใช้ชีวิตเป็นปกติ

ราชาเรโหโบอัมทรงปรึกษาผู้ใหญ่ที่เคยอยู่งานกับราชาซาโลมอนว่า  ควรทำอย่างไรกับคำขอของเยโรโบอัม

“ถ้าฝ่าบาททรงเมตตาเขา  ทำให้เขาพอใจ  ตรัสสิ่งดี ๆ ให้เขา พวกเขาก็จะรับใช้ฝ่าบาทตลอดไปพะยะค่ะ”

เรโหโบอัมทรงพยักหน้า

แต่แล้วก็ไม่ได้ทรงสนใจคำปรึกษาของผู้ใหญ่เหล่านั้น กลับไปถามคนหนุ่ม ๆ ที่เติบโตมาด้วยกันกับพระองค์  เป็นคนรุ่นใหม่ที่เที่ยวสนุกสนานกับพระองค์มาตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น

“ฝ่าบาทน่าจะตรัสกับเขาว่า  นิ้วก้อยของเรานั้นหนากว่าเอวของราชบิดาของเรา”

น่ากลัวจริง

ดูเหมือนว่า ราชาเรโหโบอัมก็ชอบคำแนะนำนี้

……ใช่สิ  ที่ราชบิดาเคยวางภาระหนักให้กับประชาชน  เราจะเพิ่มแอกให้อีก  ดี  ดี  ที่ราชบิดาของเราเคยใช้ไม้เรียว   เราจะใช้แส้แมงป่อง….. ราชาเรโหโบอัมทรงคิดและจะตอบประชาชนอย่างนั้น ….