หนังสือเล่มต่อไปคือ บทเพลงคร่ำครวญของเยเรมีย์……..
เยเรมีย์เสียใจมากกับการที่ยูดาห์ต้องตกไปเป็นเชลยของคนเคลเดีย
เป็นเวลาสี่สิบปี ที่เยเรมีย์คอยเตือนผู้คน ให้กลับใจใหม่ ให้เลิกทำบาป (ประมาณปี 645-605 ปีก่อนคริสตศักราช)
เขาทำนายถึงเหตุการณ์ร้ายที่จะเกิดขึ้น ให้ทั้งประชาชน และกษัตริย์ได้รับรู้
แต่พวกเขาส่วนใหญ่กลับไม่สนใจและยังเคียดแค้นที่เยเรมีย์พูดแต่สิ่งร้าย ๆ
พวกเขาต้องการฟังเรื่องของพร เรื่องความรุ่งเรือง ไม่ใช่เรื่องของหายนะที่จะมาถึง
แล้วเมื่อถึงวันที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ได้ยกทัพมาล้อม โจมตี และยึด เผานครเยรูซาเล็ม
ตามที่เยเรมีย์เคยบอกไว้ แทนที่เขาจะสะใจ เขากลับยิ่งเสียใจ ทรมานใจกับความทุกข์ยากของผู้คน
คำคร่ำครวญนี้ เขียนออกมาเป็นบทประพันธ์แบบฮิบรู
บ่งบอกถึงความทุกข์ใจของเยเรมีย์เอง