2 พงศาวดาร 30:18ก- 21
เกิดปัญหาที่ว่า คนส่วนใหญ่ที่เข้ามาในพิธีปัสกานั้น ไม่ได้เตรียมตัวมาอย่างที่สมควร พวกเขาเป็นคนทางเหนือที่ไม่รู้ว่า ตัวเองต้องทำอย่างไร เพราะราชาทางเหนือส่วนใหญ่จะให้คนกราบไหว้เทวรูป ซึ่งไม่ได้ต้องการความบริสุทธิ์ในชีวิตจิตใจ
พวกเขาต้องการแค่ความสนุกสนานในพิธีเหล่านั้น
แต่กับการที่จะนมัสการพระเจ้า มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น ทุกคนต้องชำระตัวให้บริสุทธิ์ก่อน
พระราชาเฮเซคียาห์ทรงครุ่นคิดว่า จะทำอย่างไร?
ในที่สุด พระองค์ก็ทรงนึกออก….
พระองค์อธิษฐานขอเพื่อพวกเขา
“ข้าแต่พระเจ้าแห่งชนชาติอิสราเอลทั้งปวง ขอพระองค์ทรงทอดพระเนตรมาที่พวกเรา ขอพระองค์ทรงโปรดยกโทษบาปของเราด้วย ขอพระเจ้าทรงโปรดยกความผิดบาปให้กับทุกคน
พระองค์เจ้าข้า พวกเขาต้องการแสวงหาพระองค์ อยากจะได้อยู่ใกล้ชิดพระเจ้า ผู้ทรงเป็นพระเจ้าของบรรพบุรุษของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ทำตามข้อบังคับต่าง ๆ ของพระวิหาร เพราะพวกเขาไม่รู้มาก่อน ขอพระเจ้าทอดพระเนตรและเมตตาด้วยพระเจ้าข้า”
แล้วพระเจ้าทรงยินคำอธิษฐานของราชาเฮเซคียาห์ และพระองค์ทรงรักษาคนเหล่านั้น ทรงชำระพวกเขาอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
ดังนั้นพวกเขาจึงได้เข้าร่วมอยู่ในเทศกาลขนมปังไร้เชื้อ 7 วัน ด้วยความชื่นชมยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ส่วนปุโรหิต และเลวีก็ร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า พร้อมกับเล่นดนตรีด้วยเสียงดังในเวลากลางวัน
“เพลงแบบนี้ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”
“ยิ่งใหญ่จริง ๆ ข้าขอบคุณพระเจ้าที่ข้ามีโอกาสมาที่นี่ ใจของข้าเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิมเลย”
“ที่แผ่นดินฝ่ายเหนือไม่เคยมีพระราชาที่รักพระเจ้าเลย มีแต่พระราชาที่ชอบพิธีกราบไหว้วัวทองคำบ้าง เทวรูปต่าง ๆ บ้าง และในงานเหล่านั้นก็มีการเลี้ยง การร่ายรำที่ยั่วยวน มีการหยอกล้อกันระหว่างผู้หญิงผู้ชาย”
แต่การนมัสการที่นี่ไม่เหมือนอย่างนั้น
พระเจ้าทรงเป็นศูนย์กลางของการนมัสการ
พวกเขาร้องเพลงถวายพระเจ้า
เล่นดนตรีถวายพระองค์
พวกเขาอธิษฐาน
และถ่อมใจลงต่อพระเจ้าอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนเลย