1 พงศาวดาร 17:7-15
ราชาดาวิดทรงปรารถนาจะสร้างพระวิหารถวายพระเจ้า แต่… พระเจ้ากลับตรัสปฏิเสธ
พระเจ้าตรัสกับนาธันต่อว่า
“เจ้าจงไปบอกดาวิด ผู้รับใช้ของเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า เราได้นำเจ้าออกมาจากทุ่งหญ้าที่เจ้าเคยเลี้ยงแกะ จากทุ่งที่เจ้าเคยต้อนแกะ มาสู่การปกครองประเทศ เจ้าได้มาปกครองคนอิสราเอลซึ่งเป็นประชากรของเรา
คนที่เคยดูแลแกะ ถูกเลือกมาดูแลคนของพระเจ้า
ไม่ว่าเจ้าไปที่ไหน เราอยู่กับเจ้า
เราได้กำจัดศัตรูทั้งหลายออกไปพ้นหน้าเจ้าด้วย
บัดนี้ เราจะทำให้ชื่อของเจ้า เลื่องลือออกไปเหมือนกับชื่อของคนที่สำคัญทั้งหลายของโลก
เราจะจัดเตรียมที่ ๆ หนึ่งให้คนอิสราเอลได้ตั้งถิ่นฐาน พวกเขาจะมีบ้านเป็นของตนเอง และไม่ถูกโจรผู้ร้าย หรือคนอื่น ๆ รบกวน คนชั่วร้ายจะไม่มาข่มเหง รังแกพวกเขาเหมือนที่เคยอีกต่อไป
ที่จริง มันเป็นอย่างนั้นเรื่อยมาตั้งแต่ที่เราได้ตั้งคนให้นำประชากร ปกครองพวกเขา
เราจะทำลายศัตรูของพวกเขาให้ราบคาบ”
นาธันได้ยินเสียงของพระเจ้าอย่างชัดเจน และเขาจำทุกคำไว้
“เราขอประกาศว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าจะสถาปนาครอบครัวของเจ้า เมื่อเจ้าตายไปอยู่กับบรรพบุรุษของเจ้า
เราจะตั้งลูกชายคนหนึ่งให้ปกครองต่อจากเจ้า
เขาคนนี้จะเป็นผู้สร้างพระวิหารให้เรา
และเราจะสถาปนาบัลลังก์ของเขาตลอดกาล
เราจะเป็นพ่อของเขา และเขาจะเป็นลูกชายของเรา
เราจะไม่เอาความรักมั่นคงของเราไปจากเขาเหมือนกับที่เราเอาไปจากราชาก่อนหน้าเจ้า
เราจะตั้งเขาไว้ในที่อยู่ และอาณาจักรของเราตลอดไป
เราจะสถาปนาบัลลังก์ของเขาไว้นิรันดร์”
นาธันได้ยินสิ่งใด เขาก็ไปกราบทูลราชาดาวิดทุกอย่าง…..