มีคาห์ 2-2

มีคาห์ 2:6-13

มีคาห์เตือนประชาชนไม่ให้ฟังคนที่พูดตามใจอย่างที่เขาอยากจะฟัง   นักพูดที่พูดตามใจคนฟัง มักเป็นที่นิยม  แต่คนที่พูดเพื่อให้คนกลับตัวกลับใจจากความบาป เป็นคนที่ไม่มีใครอยากจะฟังสักเท่าไร    การที่นักพูด นักเทศน์ กลายเป็นคนหว่านคำไร้สาระนั้น มันน่ากลัวมากที่สุด    เพราะจะนำให้ประชาชนหลงผิด

เรื่องราวตอนนี้  มีคาห์กำลังพยายามจะบอกว่า   วันหนึ่งพระเจ้าจะรวบรวมคนของพระองค์  แม้ว่าเขาจะเจอสิ่งร้าย ๆ มาก่อนหน้านี้     พระเจ้าจะทรงทำเช่นนั้นอย่างแน่นอน


“อย่าเทศนานะ “  แต่ก็ยังเทศน์    “ใคร ๆไม่ควรเทศนาเรื่องนั้น   เพราะความน่าอับอายจะไม่มีวันมาถึงเรา “

วงศ์วานของยาโคบเอ๋ย  ควรจะพูดหรือว่า พระเจ้าทรงไม่อดทนต่อไปแล้ว  เหล่านี้เป็นการกระทำของพระองค์หรือ   คำของเราไม่ส่งผลดีให้กับคนที่เดินอย่างเที่ยงธรรมหรือ?

แต่ไม่นานมานี้ คนของเราลุกขึ้นราวกับเป็นศัตรู  เจ้าได้ฉีกเสื้อผ้าของคนที่ผ่านไปอย่างไม่ระวังตัว  ทั้งที่คนเหล่านี้ไม่ได้คิดถึงสงครามสักนิด

เจ้าได้ไล่ผู้หญิงในหมู่คนของเราออกไปจากบ้านที่พวกเธออยู่อย่างมีความสุข  เจ้าเอาพระสิริของเราไปจากลูกหลานของพวกเขาตลอดไป

จงลุกขึ้นและไป… เพราะไม่มีที่ ๆ จะพักได้   ความโสโครกได้ทำลายจนพินาศป่นปี้

หากใครสักคนจะเดินไปและกล่าวคำไร้สาระ คำโกหก กล่าวว่า “เราจะพูดเรื่องเหล้าองุ่นและเหล้าแรง ๆ “  ใคร ๆ ก็จะฟังเขา

 

ยาโคบเอ๋ย   เราจะรวบรวมเจ้าทุกคน     เราจะรวบรวมคนอิสราเอลที่ยังหลงเหลืออยู่   เราจะเอาเขามาอยู่ด้วยกันเหมือนแกะที่อยู่ในคอก เหมือนฝูงแกะในทุ่งหญ้า  ที่นั่นจะมีผู้คนมากมายส่งเสียงดังขรมไปหมด

คนที่นำร่องเปิดทางไปก่อน เขาจะทะลวงเข้าไป และผ่านประตู

องค์ราชาจะผ่านพวกเขาไป   พระผู้เป็นเจ้าจะทรงนำเขา