2 พงศาวดาร 12:10-16
เมื่อฟาโรห์ชิชักยกทัพกลับไป เยรูซาเล็มก็ไม่เหมือนเดิม ยามที่ราชาซาโลมอนอยู่นั้น ทองคำเต็มบ้านเต็มเมือง แต่มาบัดนี้ ทองคำถูกเขาริบไปเกือบหมด ที่ซ่อนเอาไว้ได้ก็ปลอดภัย
โล่ทองคำที่ถูกเอาไปนั้น มันมีความหมายต่อราชาเรโหโบอัมไม่น้อย ดังนั้นพระองค์จึงทรงสั่งให้สร้างโล่ทองสัมฤทธิ์ขึ้นแทน คนดูแลคือ ทหารรักษาพระองค์ เมื่อราชาเข้ามายังพระนิเวศของพระเจ้า พวกเขาก็จะมาถือโล่เป็นเกียรติแก่กษัตริย์ เมื่อไม่ได้ใช้ก็เก็บเอาไว้ในห้องทหารรักษาพระองค์
ราชาเรโหโบอัมไม่ได้ถูกจับไปเป็นเชลย ฟาโรห์ชิชักก็เพียงต้องการสมบัติและแสดงอานุภาพของพระองค์ แต่การถูกโจมตีครั้งนี้ ทำให้ราชาเรโหโบอัมถ่อมพระทัยลงต่อพระเจ้า และพระเจ้าก็ทรงเมตตา ไม่ทำลายยูดาห์อย่างที่น่าจะเป็น
ขณะนั้น ทางเหนือ มีราชาเยโรโบอัมครองอยู่ ราชาเยโรโบอัมนี้ แต่ก่อนเป็นข้าราชการของราชาซาโลมอนราชบิดา และไม่เป็นมิตรกับทางใต้เลย เพราะราชาเรโหโบอัมได้แสดงอาการที่เย่อหยิ่งและโหดร้ายต่อพวกเขา ทำให้อาณาจักรแยกออกเป็นเหนือและใต้ ความโอหังของราชาเรโหโบอัมเอง เป็นเหตุให้บ้านเมืองแยกเป็นสองฝ่ายเช่นนี้
ดังนั้น หลังจากถูกปล้นพระวิหารและราชวัง ราชาเรโหโบอัมจึงทรงสถาปนาพระองค์เองเป็นกษัตริย์ปกครองในเยรูซาเล็ม พระองค์ทรงครองอยู่ 17 ปีในกรุงเยรูซาเล็ม กรุงเยรูซาเล็มเป็นเมืองที่พระเจ้าทรงเลือกไว้เพื่อจะตั้งพระนามของพระองค์…
แม้จะถ่อมใจในครั้งที่ฟาโรห์ชิชักมาโจมตี แต่ราชาเรโหโบอัมก็ทรงปฏิบัติต่อพระเจ้าอย่างไม่สมควรหลายต่อหลายครั้ง เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย พระองค์ไม่ได้ตั้งพระทัยที่จะแสวงหาพระเจ้าเหมือนอย่างราชาดาวิดซึ่งเป็นเสด็จปู่ แม้แต่น้อย
และในรัชกาลของพระองค์ก็มีสงครามกับอิสราเอลทางเหนือไม่หยุดหย่อน ในที่สุด ราชาเรโหโบอัมก็สิ้นพระชนม์ไปก่อน ราชาเยโรโบอัมทางเหนือ…..
อาบียาห์ราชโอรส ขึ้นครองแทน…..