วันที่ยินดีที่สุด ๑๕-๒

1  พงศาวดาร 15:16-29

การไปอัญเชิญหีบพันธสัญญาของพระเจ้าครั้งนี้  มีการเตรียมนักร้อง นักดนตรีอย่างระมัดระวัง ใช้คนที่เชี่ยวชาญซึ่งร้องเพลง เล่นดนตรีได้ดีที่สุด  พวกเขาเหล่านี้ก็ต้องเตรียมตัว ชำระชีวิตให้สะอาด จึงจะทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เครื่องดนตรีที่ใช้ น่าสนใจจริง ๆ  มีพิณใหญ่  พิณเขาคู่ ฉาบ

ซึ่งทำนองของพวกเขาก็มีกำหนดไว้แล้ว  เรียกว่า ทำนองอาลาโมท และทำนองเชมินิท

ยังมีคนที่ได้รับการแต่งตั้งเพื่อเป่าแตรนำหน้าหีบพันธสัญญาของพระเจ้า  มีหลายคนเป็นยามเพื่อเฝ้าหีบพันธสัญญา

ครั้งนี้จะเป็นขบวนแห่ที่น่าทึ่งที่สุดตั้งแต่มีกษัตริย์ครองอิสราเอลมา  ….

เมื่อเตรียมพร้อมทุกอย่างแล้ว

พระราชาและพวกเขาก็พากันไปบ้านของท่านเอเบด-เอโดม  ทุกคนมีความสุข ยินดีมาก มีเขียนบันทึกไว้ว่า

 

 

ภาพวาดโดย วิลเลียม บราสซี โฮล

 

 

“ราชาดาวิด และผู้ใหญ่ของอิสราเอล รวมทั้งนายทหารพากันไปอัญเชิญหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาจากบ้านของเอเบด-เอโดมด้วยความยินดี

เพราะพระเจ้าทรงช่วยเลวีที่หามหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้า

พวกเขาจึงถวายวัวผู้ 7 ตัว และแกะผู้ 7 ตัว

ราชาดาวิดพร้อมกับคนเลวีทั้งหมด คณะนักร้อง และผู้รับผิดชอบนักร้อง ต่างก็สวมเสื้อลินิน ราชาดาวิดทรงสวมผ้าเอเฟดลินินด้วย

เป็นอันว่า ชนอิสราเอลทั้งปวงได้อัญเชิญหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้ามายังกรุงเยรูซาเล็มด้วยเสียงอันดัง  เสียงโห่ร้องชื่นชมยินดี  เสียงเป่าเขาแกะ และแตร  เสียงฉาบ เสียงพิณใหญ่ และพิณเขาคู่”

แม้ว่าจะเป็นวันอันศักดิ์สิทธิ์    แต่มันเป็นวันที่สนุกที่สุดของทุก ๆ  คนด้วย

แต่… น่าเสียดายเหลือเกิน  มีคนหนึ่งไม่มีความสุข

เมื่อผู้นั้นเห็นราชาดาวิดโลดเต้น เฉลิมฉลองหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่กับประชาชน  เธอก็นึกดูหมิ่นราชาดาวิดในใจ

เธอผู้นั้นคือ มีคาล  ซึ่งเป็นมเหสีของราชาดาวิด และเป็นราชธิดาของราชาซาอูล