2 พงศาวดาร 11:1-4
ราชาเรโหโบอัมทรงรู้สึกเสียหน้าเอามาก ๆ ครั้งที่ต้องขึ้นรถรบหนีคนอิสราเอลลงมายังเยรูซาเล็ม
“ไม่น่าเลย ข้าไม่น่าเสียทีขนาดนี้”
พระองค์ทรงตั้งพระทัยแน่วแน่จะต้องแก้แค้น และเอาคนอิสราเอลทั้งสิบเผ่าทางเหนือให้อยู่มือ
การที่คนอิสราเอลสิบเผ่ารุมประชาทัณฑ์ คนที่ราชาเรโหโบอัมส่งไป แสดงว่า อำนาจกำลังจะหลุดไปจากบัลลังก์ ราชาเรโหโบอัมผู้โหดร้ายพร้อมที่จะก่อให้เกิดการตายจำนวนมหาศาลเพื่อว่า พระองค์เองจะได้ครองอำนาจเบ็ดเสร็จ
สิ่งที่ทรงทำก็คือ รวบรวมผู้ชายจากเผ่ายูดาห์และเบนยามินทางใต้ มาฝึกให้พวกเขาเป็นนักรบ จำนวนถึง 180,000 คน อะไรกัน นี่กะจะสู้กันจนต้องใช้คนมากมายขนาดนี้หรือ ทำไมคนชนชาติเดียวกันจะต้องมารบราฆ่าฟันกันเช่นนี้ ราชาเรโหโบอัมคิดต้องการที่จะครอบครองทั้งเหนือและใต้อย่างที่ราชาซาโลมอนเคยปกครอง พระองค์ไม่ต้องการสูญเสียอำนาจไป …..
แต่…ก่อนที่ราชาเรโหโบอัมจะได้ลงมือทำอย่างที่ตั้งใจ
มีชายคนหนึ่งมาขอเข้าเฝ้า
เขาคือเชไมอาห์ …. ผู้ที่ราชาเรโหโบอัมต้องทรงฟัง
ภาพจาก COTTAGE PICTURES FROM THE OLD TESTAMENT, 1857).
“ข้าแต่พระราชา พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า…. อย่าขึ้นไปสู้รบกับพี่น้อง เลือดเนื้อเชื้อไขอิสราเอล ให้ชายทุกคนกลับไปบ้านของตน เพราะสิ่งนี้เป็นมาจากพระองค์”
“อะไรนะ? “ ราชาเรโหโบอัมไม่พอพระทัยมาก ๆ ที่พระเจ้าทรงมากั้นไว้
“ขอพระราชาทรงฟังข้าพเจ้า อย่าไปสู้รบกับพวกเขาเลยพะยะค่ะ พระเจ้าจะทรงให้เยโรโบอัมเป็นกษัตริย์ครองทางเหนือ” เรโหโบอัมทรงฉลาดพอที่จะฟังคำเตือนของเชไมอาห์ พระองค์จึงไม่ทรงขึ้นไปสู้รบกับเยโรโบอัม
แต่ถึงกระนั้น ในรัชสมัยของพระองค์ก็มีการสู้รบกันประปรายเสมอ….เป็นการสู้รบที่ไม่ใหญ่โตอย่างที่ตั้งพระทัยไว้ครั้งแรกนั้น