อิสยาห์ 10:5-11
อา… อัสซีเรีย วิบัติแก่เจ้าซึ่งเป็นไม้พลองแห่งความกริ้วของเรา ไม้เท้าที่อยู่ในมือเจ้านั้นคือความโกรธเกรี้ยวของเรา
เราได้ใช้อัสซีเรียไปต่อสู้กับประเทศที่ไร้พระเจ้า ไปต่อสู้กับคนที่เราโกรธ เพื่อที่จะไปริบเอาทรัพย์สิน และปล้นเอามา และเพื่อจะย่ำคนเหล่านั้นดั่งเหยียบโคลนเลนที่อยู่บนถนน
พระเจ้าทรงใช้อัสซีเรียเป็นเหมือนไม้พลองและไม้เท้าของพระองค์ ไปจัดการคนที่ไม่เชื่อฟังพระองค์ ในความเป็นจริงแล้ว อัสซีเรียก็เป็นชนชาติที่โหดเหี้ยมไม่น้อยทีเดียว และพระเจ้าก็ทรงใช้เขาตามที่พระองค์ทรงประสงค์
พระเจ้าทรงประกาศวิบัติให้กับประเทศที่พระองค์ทรงใช้!!
เพื่อน ๆ ทราบไหมครับว่า พระเจ้าทรงใช้บาบิโลนมาจัดการกับยูดาห์ในปี 605-686 ก่อนคริสตศักราช แล้วพระเจ้าก็พิพากษาโทษบาบิโลนในเวลาต่อมาด้วย
ที่จริงแล้ว(อัสซีเรีย)ไม่ได้ตั้งใจ และไม่ได้คิดเลยว่าจะทำลาย ไม่ได้คิดว่าจะทำให้หลายประเทศล้มหายตายจากไป เพราะพวกเขากล่าวว่า “ผู้บัญชาการกองทหารของเรา ก็เป็นทหารไปหมดแล้วมิใช่หรือ?”
เมืองคาโน(ในบาบิโลน) ก็ราบคาบเหมือนเมืองคารเคมิช(ที่แม่น้ำยูเฟรติส)มิใช่หรือ?
เมืองฮามัท(ทางเหนือของซีเรีย) ก็เป็นเหมือนเมืองอารปัด(ซึ่งเป็นเมืองเพื่อนบ้าน) มิใช่หรือ?
เมืองสะมาเรีย(ในอิสราเอล) ก็เป็นเหมือนเมืองดามัสกัส(ในซีเรีย)มิใช่ไรหรือ?
แม้ว่าอัสซีเรียจะไปทำศึกกับประเทศต่าง ๆ พวกเขาไม่รู้ว่า ตนเองกำลังทำการที่พระเจ้าใช้…. ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังมีความผิดอยู่นั่นเอง
มือของเราไปแตะต้องอาณาจักรแห่งรูปเคารพ ในที่ ๆ รูปเคารพเหล่านั้นยิ่งใหญ่กว่ารูปเคารพในเยรูซาเล็มและสะมาเรีย (ประเทศเหล่านี้ไม่อาจจะสู้อัสซีเรียได้เลยสักประเทศเดียว!)
แล้วเราจะไม่สามารถที่จะจัดการกับนครเยรูซาเล็มกับรูปเคารพในนั้น เหมือนกับที่เราทำกับเมืองสะมาเรียและรูปเคารพหรอกหรือ?
อัสซีเรียกำลังโอ้อวดว่า เขาใหญ่กว่าใคร ๆ แม่ทัพของเขากลายเป็นกษัตริย์ในเมืองโน้นเมืองนี้ พวกเขาเก่งกว่าประเทศไหน ๆ และพวกเขาคิดว่า พระเจ้าแห่งอิสราเอลเป็นเหมือนกับรูปเคารพนิ่ง ๆ เหล่านั้น