อิสยาห์ 22:9-14
พระเจ้าได้ทรงเอาสิ่งที่ปกป้องยูดาห์ออกไปแล้ว ในวันนั้น เจ้าจะมองที่อาวุธแห่งบ้าน”ป่าไม้แห่งเลบานอน” นี่เป็นราชวังที่ซาโลมอนสร้างไว้ …. ในสมัยของอิสยาห์ มันกลายเป็นคลังอาวุธ
และเจ้าก็เห็นว่า มีช่องโหว่อยู่ในนครแห่งดาวิดอยู่หลายแห่ง เจ้าทั้งหลายเก็บน้ำไว้ในบ่อด้านล่าง และนับบ้านในเยรูซาเล็ม แล้วเจ้าก็พังบ้านเรือนเพื่อเอามาเสริมกำแพง เจ้าทำที่เก็บน้ำระหว่างกำแพง เพื่อรับน้ำมาจากสระเดิม
แต่เจ้าไม่ได้มองพระองค์ผู้ทรงทำทุกสิ่ง ไม่ได้มองพระองค์ผู้ทรงวางแผนนั้นนานมาแล้ว นี่หมายความว่าอย่างไรกัน ? ชาวเมืองพยายามช่วยตัวเองให้รอด และเหตุการณ์เรื่องบ่อน้ำนี้ เกิดขึ้นในสมัยของราชา เฮเซคียาห์ การที่เขาเตรียมตัวรับมือ ไม่ว่าจะเป็นการสร้างซ่อมกำแพง หรือการเก็บกักน้ำไว้ใช้ เป็นเรื่องดี
แต่ที่พวกเขาพลาดคือ เขาไม่ได้วางใจพระเจ้า แต่วางใจในสิ่งที่ตนเองเตรียมไว้… หันมามองตัวเรา เราต้องเตรียมพร้อม แต่ในความพร้อมนั้น เราคงต้องวางใจ มองไปที่พระเจ้าผู้ทรงวางแผนทุกอย่างนานมาแล้ว!
ในวันนั้น พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพทรงเรียกให้ประชาชนร้องไห้คร่ำครวญ
ให้เขาโกนศีรษะจนล้านและสวมเสื้อกระสอบ แต่กลับกลายเป็นว่า พวกเขามีแต่ความสนุกสนานรื่นเริง ฆ่าวัวและฆ่าแกะเป็นฝูง กินเนื้อมันและดื่มเหล้าองุ่น “มากิน มาดื่มกัน เพราะยังไงๆ พรุ่งนี้เราจะตาย ”
พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพทรงเปิดเผยพระองค์ในหูของข้าว่า “แน่ใจได้เลยว่า การล่วงละเมิดของเจ้าจะไม่ได้รับการไถ่บาปจนกว่าเจ้าจะตายไป…” พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้