2 มีนาคม 13 อิสยาห์ 30:1-7
อย่าลงไปอียิปต์
“ โอ..วิบัติแก่เจ้าลูกหลานที่ดื้อดึง” พระเจ้าตรัส “เจ้าทำตามที่วางแผน แต่ไม่ใช่แผนของเรา เจ้าไปสร้างพันธมิตร แต่ไม่ใช่พันธมิตรกับวิญญาณของเรา ทำให้เจ้าทำบาปซ้อนบาป เจ้ามุ่งหน้าไปยังอียิปต์ โดยไม่ขอคำปรึกษา ไม่หาแนวทางจากเรา เจ้าไปขอลี้ภัยอยู่ใต้การอารักขาของฟาโรห์ เจ้าหาร่มเงาจากอียปต์!
ดังนั้น การคุ้มครองจากฟาโรห์จะกลายเป็นความขายหน้าของเจ้า ร่มเงาจากอียิปต์กลับทำให้เจ้าต้องเสียเกียรติ
เพราะถึงแม้ว่าข้าราชการของฟาโรห์จะอยู่ที่โศอัน และทูตของเขาไปถึงฮาเนส ทุกคนก็กลับอับอายเพราะเหล่าคนที่ช่วยเขาไม่ได้เลย ไม่สามารถช่วย ไม่สามารถให้ประโยชน์อันใด พวกเขาให้แต่ความอับอายและเสื่อมเกียรติ
คำกล่าวเรื่องสัตว์ป่าแห่งเนเกบ … พวกเขาได้ขนทรัพย์สมบัติบรรทุกหลังลา รวมทั้งทรัพย์สินต่าง ๆ บรรทุกหลังอูฐ ผ่านเข้าไปในดินแดนแห่งความลำบากลำเค็ญ เป็นดินแดนของสิงโตและนางสิงห์ รวมทั้งงูกะปะและงูแมวเซา เขามุ่งหน้าไปหาคนที่ช่วยเขาไม่ได้
ความช่วยเหลือของอียิปต์นั้นก็ไร้ค่า ว่างเปล่า ดังนั้น เราจึงเรียกเธอว่า …
“ราหับผู้นั่งนิ่ง ๆ “