อิสยาห์ 32:1-8
ดูเถอะ ราชาองค์หนึ่งจะทรงปกครองด้วยความชอบธรรม
และเจ้านายทั้งหลายจะปกครองด้วยความยุติธรรม
แต่ละคนจะเป็นดั่งที่หลบภัยจากลม
เป็นที่พักพิงให้พ้นจากพายุ
เป็นดั่งธารน้ำในที่แห้งแล้ง
เป็นร่มเงาจากหินก้อนมหึมาในที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรง
แล้วตาของคนที่เห็นจะไม่ปิด หูของคนที่ได้ยินก็จะตั้งใจฟัง
ใจของคนที่หุนหันพลันแล่นก็จะเริ่มเข้าใจและรับรู้
ลิ้นของคนที่พูดติดอ่างจะพูดได้อย่างคล่องแคล่วน่าฟัง
จะไม่มีใครเรียกคนโง่ว่า ผู้มีเกียรติอีกต่อไป
จะไม่เรียกคนถ่อยว่า เป็นคนน่านับถืออีกต่อไป
เพราะคนโง่ก็กล่าวคำไร้ปัญญา ใจของเขาหมกมุ่นกับความบาปชั่ว
เพื่อจะทำการอธรรม เพื่อจะกล่าวร้ายป้ายสีองค์พระผู้เป็นเจ้า
เพื่อทำให้คนหิว หิวโหยต่อไป ทำให้คนกระหายไม่ได้ดื่มอะไร
วิธีการของคนถ่อยนั้น ชั่วร้าย เขาวางแผนโหด เพื่อทำลายคนขัดสนด้วยคำเท็จ
ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วคำร้องของคนยากจนเหล่านั้น เป็นสิ่งที่ถูกต้อง
แต่คนที่มีเกียรติก็วางแผนดี ๆ ทั้งนั้น เขายืนมั่นคงอยู่ได้ก็ด้วยการกระทำที่ถูกต้อง
สิ่งที่ท่านอิสยาห์เห็น ทำให้เราคิดถึงการปกครองในบ้านเมืองเราตามไปด้วย…. ทำไมเหมือนกันจัง? มนุษย์โบราณกับมนุษย์ไฮเทคไม่ได้แตกต่างกันในเรื่องความเห็นแก่ตัว และความชั่วร้ายเลยนะ