อิสยาห์ 33:7-16
ดูเถอะ วีรบุรุษที่ร้องอยู่บนถนน และทูตแห่งสันติที่ร้องคร่ำครวญอย่างขมขื่น ถนนหลวงก็ร้างเปล่า ไม่มีคนเดินทางผ่านมาอีกต่อไป ผู้คนักพันธสัญญา เมืองก็ถูกดูหมิ่น ไม่มีใครนับถือมนุษย์ แผ่นดินโศกเศร้า หมดแรง
ตอนนี้ คนอิสราเอลเริ่มเห็นแล้วว่า การไปขอความช่วยเหลือคนอื่นไม่ได้ผล พวกเขาไม่กล้าออกเดินทาง เพราะรู้ว่า ศัตรูกำลังมาใกล้ ไม่มีใครรักษาสัญญาที่ให้กันไว้อีกต่อไป
เลบานอนก็ตะลึง และแห้งเหี่ยวไป ซาโรนเป็นทะเลทรายและบาชานกับคารเมลก็สลัดใบออกจากต้น
ทุกทิศของอิสราเอลจะถูกโจมตี เลบานอนทางเหนือ ซาโรนตะวันตก บาชานตะวันออก และคารเมลทางใต้
“บัดนี้ เราจะลุกขึ้น” พระเจ้าตรัส “เราจะลุกขึ้นและได้รับการเชิดชู เจ้าตั้งท้องเป็นแค่เปลือกข้าว และให้กำเนิดตอ ลมหายใจของเจ้าเป็นไฟที่จะเผาผลาญเจ้า และผู้คนจะถูกเผาจนกลายเป็นเหมือนเสาปูน เหมือนกับต้นหนามที่ถูกตัดทิ้งและเผาในไฟ
จงฟัง เจ้าที่อยู่ไกล ฟังว่า เราทำอะไรบ้าง เจ้าที่อยู่ใกล้ จงรับรู้อำนาจของเรา
คนบาปในศิโยนกลัว คนที่ไร้พระเจ้าตัวสั่นสะท้าน ใครในพวกเราจะอยู่กับไฟที่เผาผลาญได้? ใครจะอยู่กับการเผาไหม้ที่ไม่จบสิ้นได้?
คนที่เดินอย่างถูกต้องและกล่าวคำเที่ยงธรรม คนที่เกลียดชังการได้สมบัติมาจากการกดขี่ผู้อื่น คนที่สลัดมือของเขา เพื่อไม่ให้มีสินบนมาติดมือ คนที่อุดหูไม่ฟังเรื่องการฆ่าล้าง คนที่ปิดตาไม่มองสิ่งชั่วร้าย เขาจะอาศัยอยู่ในที่สูง ที่กำบังของเขาเป็นป้อมหิน เขาจะได้รับอาหาร และเขาจะมีน้ำดื่มอย่างแน่นอน
พระเจ้าทรงลงโทษคนของพระองค์ โดยมีกำหนดเวลา พระเจ้าทรงเรียกให้คนทั้งโลกที่อยู่ใกล้และไกลหันมาฟังพระองค์ และรับรู้ฤทธิ์ของพระองค์ คนที่ทำบาปจะไม่สามารถอยู่ต่อพระเจ้าผู้ทรงเป็นไฟที่เผาผลาญได้
แต่คนของพระเจ้าจะได้อาศัยในที่สูง ซึ่งเป็นที่ของพระเจ้า