อิสยาห์ 37:21-29
ถึงทีของเซนนาเคอริบ
แล้วอิสยาห์ลูกชายของอาโมสจึงส่งคนไปหาราชาเฮเซคียาห์ ทูลว่า “พระเจ้า องค์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ เพราะเจ้าได้อธิษฐานต่อเราในเรื่องของเซนนาเคอริบ ราชาแห่งอิสซีเรีย
ขอให้ฟังคำของพระเจ้าเกี่ยวกับราชาอัสซีเรีย เธอดูหมิ่นเจ้า เธอเยาะหยันเจ้า ลูกสาวพรหมจารีแห่งศิโยน… เธอส่ายหน้าตามหลังเจ้า ลูกสาวแห่งเยรูซาเล็ม
เจ้าเยาะเย้ย เหยียดหยามใคร? เจ้าขึ้นเสียงต่อต้านใคร? เจ้าทำตายะโสใส่ใคร? ก็ต่อองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลไงเล่า ! เจ้าใช้บ่าวของเจ้ามาเยาะหยันองค์พระเจ้า และเจ้ากล่าวว่า ข้าได้ขึ้นไปยังภูเขาสูงพร้อมกับรถรบจำนวนมาก ไปยังยอดเลบานอนเพื่อตัดต้นสีดาร์ต้นที่สูงสุดลงมา ข้าโค่นต้นสนที่ดีเยี่ยม ข้าได้ขึ้นไปถึงที่สูงสุด ในป่าที่อุดมสมบูรณ์ที่สุด
ข้าขุดบ่อ และดื่มน้ำ ธารน้ำแห่งอียิปต์แห้งไปหมดเพราะส้นเท้าของข้า”
“เจ้าไม่ได้ยินหรือว่า เราตั้งใจมานานแล้ว? และบัดนี้ เราจะทำให้มันสำเร็จอย่างที่เราคิดไว้ นั่นก็คือ ให้เจ้าทำลายเมืองป้อมจนกลายเป็นซากปรักหักพัง ในขณะที่คนเมืองนั้น หมดอำนาจไป ต้องสับสนและอับอาย กลายเป็นเหมือนต้นพืชในทุ่ง และเหมือนหญ้าอ่อน เหมือนหญ้าที่อยู่บนหลังคาบ้านซึ่งถูกแดดเผาก่อนที่จะเติบโตขึ้นมาได้”
“เรารู้จักเจ้าดี ไม่ว่าจะนั่งลง ออกไป หรือเข้ามา รวมไปถึงที่เจ้าฉุนเฉียวใส่เรา.. เพราะว่าเจ้าได้ทำตัวฉุนเฉียวใส่เรานี่แหละ วาจาอันโอ้อวด โอหังเข้ามาถึงหูเรา เราจะเอาขอเกี่ยวใส่จมูกของเจ้า และใส่บังเหียนในปากของเจ้า และเราจะทำให้เจ้ากลับไปตามเส้นทางที่เจ้ามา”
เซนนาเคอริบโอหังกับพระเจ้ามาโดยตลอด แต่หารู้ไม่ว่า ชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับพระเจ้า พระองค์ทรงใช้ให้เขาทำทุกอย่างตามน้ำพระทัยของพระองค์เอง ไม่ว่าจะเป็นการทำสงคราม หรือการโจมตีเมืองต่าง ๆ
เขาไม่มีสิทธิที่จะโอ้อวดอย่างที่เราได้อ่านในวันนี้เลย