อิสยาห์ 42: 14-17
นานมาแล้วที่เรานิ่งอยู่ เรานิ่งเงียบและสะกดใจเอาไว้
แต่ตอนนี้เราจะร้องออกมาเหมือนกับหญิงที่กำลังคลอดบุตร
เราจะหายใจถี่ ๆ เราจะหอบ
เราจะทำลายภูเขาและเนินเขาทั้งหลาย และจะทำให้พืชที่ขึ้นนั้นเหี่ยวเฉาไป
เราจะทำให้แม่น้ำกลายเป็นเกาะ และทำให้สระทั้งหลายแห้งไป
เราจะนำคนตาบอดไปตามทางที่พวกเขาไม่รู้จัก พาไปตามทางที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน
เราจะนำพวกเขา และจะทำให้ความมืดต่อหน้าเขากลายเป็นสว่าง
ทางที่ขรุขระจะกลายเป็นทางเรียบ
นี่เป็นสิ่งที่เราทำ และเราไม่ทอดทิ้งพวกเขา
คนที่วางใจในรูปสลัก คนที่กล่าวกับรูปโลหะว่า “ท่านเป็นพระของเรา” จะต้องหันกลับและละอายเป็นที่สุด
พระเจ้าตรัสเองว่าพระองค์ทรงนิ่งเงียบอยู่ แต่วันหนึ่งพระองค์จะทรงร้องเสียงดัง คนทั้งโลกจะได้ยินว่า พระองค์ตรัสอะไรบ้าง
ไม่มีอะไรในโลกจะขวางพระองค์ได้ แต่พระองค์จะทรงนำคนของพระองค์ไป
และเวลานั้นเราจะเห็นความแตกต่างของคนที่วางใจพระเจ้า กับคนที่พึ่งพารูปปั้น