อิสยาห์ 43:14-21
พระเจ้าผู้ทรงไถ่เจ้า พระองค์ผู้ทรงบริสุทธิ์แห่งอิสราเอลตรัสว่า “เราได้ส่งเจ้าไปยังบาบิโลนเพื่อเห็นแก่เจ้าเอง และได้นำพวกเขามาเป็นผู้ลี้ภัย พวกนั้นก็คือชาวบาบิโลนเองที่เคยโห่ร้องยินดีอยู่ในกำปั่น”
เราคือพระเจ้า องค์บริสุทธิ์ของเจ้า พระองค์ผู้ทรงสร้างอิสราเอล กษัตริย์ของเจ้า
ดังนั้น พระเจ้าตรัส พระเจ้าผู้ทรงสร้างทางในทะเล หนทางทะลุคลื่นทะเลที่พัดกล้า
พระเจ้าผู้ทรงนำรถรบและม้าศึก กองทัพและนักรบ ต้องล้มลงนอนราบตายหมู่ และไม่อาจลุกขึ้นมาได้อีก พวกเขาสูญสิ้นไป ดับไปง่าย ๆ เหมือนกับไฟจากเทียน
“ไม่ต้องจำสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีต ไม่ต้องพิจาราณาสิ่งที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์อันยาวนาน… ดูเถิด เราจะทำสิ่งใหม่ มันกำลังจะเกิดขึ้นมา เจ้ามองไม่เห็นเลยหรือ? เราจะสร้างทางในถิ่นกันดาร และ แม่น้ำในทะเลทราย
สัตว์ป่าจะยกย่องเรา ทั้งหมาไนและนกกระจอกเทศ เพราะเราให้น้ำกับถิ่นกันดารแห้งผาก ให้แม่น้ำในทะเลทราย เพื่อให้คนที่เราเลือกไว้ได้ดื่ม… คนที่เราได้สร้างขึ้นมาเพื่อเราเอง เพื่อเขาจะประกาศสรรเสริญนามของเรา…