อิสยาห์ 48: 17-22
ดังนั้น พระเจ้าผู้ทรงเป็นผู้ไถ่ และองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล ตรัสว่า
“เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้าของเจ้า เราสอนถึงสิ่งที่มีประโยชน์แก่เจ้า
เรานำเจ้าไปในทางที่เจ้าควรเดินไป
โอ… แค่ขอให้เจ้าได้ใส่ใจในคำบัญชาของเรา…
แล้วความสุขสงบของเจ้าจะมีมาเหมือนอย่างแม่น้ำ
และความชอบธรรมของเจ้าเหมือนอย่างคลื่นในทะเล
ลูกหลานของเจ้าจะมีมากมายเหมือนเม็ดทราย และทายาทของเจ้าจะมีมากเหมือนเมล็ดข้าว
ชื่อของเขาจะไม่ถูกตัดออกไป จะไม่ถูกทำลายหายไปต่อหน้าเรา “
ยอดจริง ๆ
จงออกมาจากบาบิโลน หนีให้พ้นจากแคลเดีย
ประกาศคำนี้ด้วยเสียงแห่งความชื่นชมยินดี ประกาศมันออกไป ให้รู้กันทั่วจนสุดปลายแผ่นดินโลก
ให้กล่าวว่า … พระเจ้าทรงไถ่ยาโคบ ผู้รับใช้ของพระองค์ !”
เมื่อพระเจ้าทรงนำเขาผ่านทะเลทราย เขาจะไม่กระหายน้ำ เพราะพรองค์ทรงทำให้น้ำไหลออกมาจากหิน พระองค์ทรงแยกหินออกจากกัน และน้ำก็ไหลพลุ่งพล่านออกมา
พระเจ้าตรัสว่า “จะไม่มีสันติสุขให้กับคนที่ชั่วร้าย”
เพื่อน ๆ ครับ คนชั่วร้ายอาจดูเหมือนมีทุกอย่าง มีเงินทองมากมาย มีบริวาร สมุนห้อมล้อม มีคนพินอบพิเทา จะเอาอะไรก็ได้อย่างใจ
แต่…เขา้ไม่มีสันติสุขในใจ เพราะว่า เขาไม่เคยรู้สึกพอเพียง จะต้องเอาอีก ต้องชนะทุกเรื่องไป เขาคิดร้ายอีก ไม่หยุดหย่อน เขาจึงไม่อาจมีความสุขสงบได้เลย
นี่จะเป็นช่วงสุดท้ายที่พระเจ้าตรัสถึงไซรัสซึ่งเป็นกษัตริย์ต่างชาติที่จะช่วยให้อิสราเอลหลุดพ้นจากการเป็นทาสของบาบิโลน ต่อไปเป็นผู้ช่วยองค์นิรันดร์ที่ไม่เหมือนไซรัสสักนิด