อิสยาห์ 49-4

อิสยาห์ 49:14-18

แม้ดูเหมือนว่า พระเจ้าทรงทอดทิ้งคนของพระองค์  เพราะพวกเขาต้องตกไปเป็นเชลย 

แต่ความจริงแล้ว พระองค์ไม่เคยลืมเขา ไม่เคยทอดทิ้ง ไม่หยุดที่จะสงสารพวกเขา 

แต่ศิโยนกล่าวว่า “ พระเจ้าทรงทอดทิ้งข้าแล้ว  พระเจ้าของข้า ทรงลืมข้าเสียแล้ว…”

“แม่คนหนึ่งจะลืมลูกที่เธอให้นมได้หรือ แล้วเธอจะไม่มีความสงสารลูกที่ออกมาจากครรภ์ของเธอหรือ?  แม้ว่าแม่บางคนอาจลืมได้  แต่เราจะไม่ลืมเจ้าเลย

mue2

ดูเถิด  เราได้จารึกชื่อของเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรา  กำแพงเมืองของเจ้าก็อยู่ต่อหน้าเราเสมอ

พระคำตอนนี้ เป็นพลังของพวกเรา  พระเจ้า ทรงจารึกชื่อของคนที่รักพระองค์ไว้ในฝ่าพระหัตถ์ของพระองค์
ปกติในสมัยก่อน ทาสจะมีชื่อของเจ้านายติดไว้ที่มือ  แต่นี่กลับกัน เจ้านายกลับติดชื่อของผู้รับใช้ไว้บนพระหัตถ์!

แสดงว่า คนอิสราเอล และพวกเราที่รักวางใจในพระเจ้า จะอยู่ต่อพระพักตร์ของพระองค์  จะอยู่ในความคิดของพระองค์เสมอ

คนที่สร้างเจ้าขึ้นมาก็สร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว  นครเยรูซาเล็มจะร้างอยู่ไม่นาน 

ส่วนคนทำลาย และพยายามให้เจ้าร้างเปล่านั้น ก็ต้องหนีไป
เงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ  ดูให้ดี เห็นเขารวมตัวกันและมาหาเจ้า
เรามีชีวิตอยู่  พระเจ้าทรงประกาศ
เจ้าจะได้เอาพวกเขามาเป็นเครื่องประดับ  ติดเอาไว้เหมือนอย่างที่เจ้าสาวประดับตัวของเธอ

การสร้างเมืองนั้น จะประกอบด้วยคนมากมายที่เป็นลูกหลานของอิสราเอล …
มันเป็นเมื่อ 60 ปีก่อนหรือเปล่านะ ที่ลูกหลานอิสราเอลจากแผ่นดินไกลโพ้น
กลับมายังดินแดนอิสราเอลอีกครั้งเพื่อสร้างเป็นประเทศขึ้นใหม่ในปี 1948?