อิสยาห์ 66:1-6
ดังนั้นพระเจ้าตรัสว่า “สวรรค์เป็นบัลลังก์ของเรา และแผ่นดินโลกเป็นที่วางเท้าของเรา
แล้วบ้านที่เจ้าจะสร้างให้เรานั่น มันอะไรกันเล่า? และที่พักของเรามันคืออะไรหรือ?
ทุกสิ่งนี้ เป็นผลงานของมือเราทั้งสิ้น เป็นเพราะเรา มันจึงเกิดขึ้นมา พระเจ้าประกาศ
พระเจ้าทรงเตือนคนของพระองค์ว่า สิ่งที่สำคัญคือ พระองค์
ไม่ใช่วิหารที่พวกเขาสร้างขึ้นมาเพื่อพระองค์
แต่คนเรามักจะชื่นชมกับความงามทางสถาปัตกรรม การตกแต่ง มากกว่าพระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่
แต่คนที่เราจะมองก็คือ คนที่ใจถ่อมและจิตใจฟกช้ำ และตัวสั่นกับคำของเรา
“คนที่สังหารวัวก็เหมือนคนที่ฆ่ามนุษย์
คนที่ถวายลูกแกะเป็นเครื่องบูชาก็เหมือนคนที่หักคอหมา
คนที่นำเครื่องธัญบูชามาก็เหมือนกับคนที่ถวายเลือดหมู
คนที่ถวายเครื่องบูชาแห่งความทรงจำด้วยกำยาน ก็เหมือนกับคนที่อวยพรให้กับรูปเคารพ
พวกเขาเลือกทางของตัวเอง และจิตวิญญาณของเขาชื่นชมในความน่าสะอิดสะเอียนเหล่านั้น
คนที่พึ่งพาการถวายเครื่องบูชาแบบพิธีกรรมต่าง ๆ การเอาใจใส่ในรายละเอียดของพิธีกรรม
ทำให้ดูขลัง อลังการ เหล่านั้น เป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงสะอิดสะเอียน
แต่คนเราคิดไม่ถึงว่า พระเจ้าไม่ได้ทรงต้องการสิ่งเหล่านี้ พระองค์ทรงปรารถนาคนที่ใจถ่อมและฟกช้ำ
รู้ว่าตนไม่สมควรที่จะได้รับพระพร เพราะได้ทำบาปต่อพระองค์ คนที่จนมุมและยอมพระองค์แม้ไม่ถูกใจตนเอง
เราจะเลือกวิธีการจัดการกับเขาอย่างรุนแรง และให้พวกเขาเกิดความกลัวลาน
เพราะเมื่อเราเรียก ไม่มีใครตอบ เมื่อเราพูด ไม่มีใครฟัง
แต่กลับทำสิ่งที่ชั่วร้ายในสายตาของเรา และเลือกสิ่งที่เราไม่ยินดีด้วย “
ฟังคำของพระเจ้า เหล่าคนที่ตัวสั่นต่อคำของพระองค์
“พี่น้องของเจ้าที่เกลียดเจ้า และไล่เจ้าออกไปเพราะนามของเราได้กล่าวกันว่า
“ขอให้พระเจ้าทรงได้รับเกียรติ เพื่อว่าเราจะได้เห็นความยินดีของเจ้า”
แต่พวกเขานั่นแหละจะต้องอับอาย “
เสียงลุกฮือเกิดขึ้นในเมือง! เสียงจากพระวิหาร!
พระสุรเสียงของพระเจ้า พระองค์กำลังแก้แค้นศัตรูของพระองค์