เพลงคร่ำครวญ 2:6-10
วาว พยัญชนะตัวที่ 6
พระองค์ทรงทิ้งให้เพิงของพระองค์ร้างเปล่าเหมือนอย่างสวนร้าง
ทรงทำลายสถานนัดพบของพระองค์
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้ศิโยนลืมเทศกาลและวันสะบาโต
ทรงปัดทั้งกษัตริย์และปุโรหิตทิ้งไปด้วยพระพิโรธ
ซายิน พยัญชนะตัวที่ 7
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิเสธแท่นบูชาของพระองค์
ทรงทิ้งสถานนมัสการของพระองค์ไป
พระองค์ทรงยื่นกำแพงราชวังให้กับศัตรู
แล้วเหล่าศัตรูก็โห่ร้องในพระวิหารของพระเจ้าราวกับเป็นวันเทศกาล
เฆท พยัญชนะตัวที่ 8
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งพระทัยแน่วแน่
ที่จะทำลายกำแพงล้อมเมืองลูกสาวศิโยน
พระองค์ทรงวัดด้วยสายวัด
และพระองค์ไม่ได้ละเว้นการทำลาย
ทรงทำให้เนินดินและกำแพงต้องคร่ำครวญ ให้มันร่วงโรยแห้งไปด้วยกัน
เทท พยัญชนะตัวที่ 9
ประตูของศิโยนทรุดลงไปในดิน
พระองค์ได้ทรงทำลายและหักประตูเสีย
เหล่ากษัตริย์และเจ้านายทั้งหลายก็ไปอยู่ท่ามกลางประชาชาติ
ไม่มีแล้ว ไม่มีธรรมบัญญัติ
และผู้กล่าวคำทั้งหลายก็ไม่ได้รับนิมิตภาพจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
โยด พยัญชนะตัวที่ 10
เหล่าผู้ใหญ่ของลูกสาวแห่งศิโยนก็นั่งเงียบ ๆ บนพื้นดิน
พวกเขาโยนฝุ่นลงบนศีรษะ และสวมเสื้อกระสอบ
หญิงสาวแห่งเยรูซาเล็มก็ก้มศีรษะติดดิน