29 สค. 2013
เยเรมีย์ 14: 13-18
แล้วข้ากล่าวว่า “อา..องค์พระผู้เป็นเจ้า ดูเถิด เหล่าผู้กล่าวคำต่างพูดกับพวกเขาว่า
“เจ้าจะไม่เจอดาบ จะไม่มีการอดหยาก ขอให้เจ้ามั่นใจได้ว่าจะมีสันติสุขในที่นี้”
และองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าว่า
“พวกผู้กล่าวพระวจนะนั้นได้มุสาทำนายในนามของเรา
เราไม่ได้ส่งเข้าไป ไม่ได้บัญชาให้เขาพูดกับประชาชนเช่นนั้น
พวกเขากำลังกล่าวนิมิตที่มุสา เป็นคำทำนายที่ไร้ค่า
เป็นคำหลอกลวงจากใจของพวกเขา
ดังนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัส “เหล่าผู้กล่าวคำในนามของเรา แม้ว่าเราไม่ได้ส่งเขาไป
และผู้ที่กล่าวว่าจะไม่มีดาบสังหารในแผ่นดิน
เอาล่ะ … ตัวเขาเองจะถูกทำลายด้วยดาบและความอดหยาก
และประชาชนที่ฟังพวกเขาทำนาย ก็จะถูกโยนไปตามถนนในเยรูซาเล็ม
จะกลายเป็นเหยื่อของความอดหยาก และดาบ
ไม่มีใครจะฝังศพของพวกเขา ภรรยา ลูกชาย ลูกสาวของเขา
เพราะเราจะเทความชั่วของเขาลงบนตัวเขาโดยตรง
แล้วเจ้าจะกล่าวคำต่อไปนี้กับพวกเขา
“ขอให้ตาของเรามีน้ำตาทั้งคืน ทั้งวัน ไม่หยุดไหลเลย
เพราะลูกสาวพรหมจารีของคนของเรานั้นมีบาดแผลเหวอะหวะเพราะถูกเฆี่ยนอย่างแรง
หากเราเดินไปยังท้องทุ่ง
ดูเถิด เราเจอคนที่ถูกแทงด้วยดาบ
หากเราเดินเข้าไปในเมือง
ก็เจอแต่โรคระบาดและความอดหยากปากแห้ง
เพราะทั้งเหล่าผู้กล่าวคำของพระเจ้าและปุโรหิตต่างก็หลอกลวงประชาชน
พวกเขาเองไม่รู้จักพระเจ้าเลย