เยเรมีย์ 2:1-6
พระคำของพระเจ้ามาถึงข้าฯ พระองค์ตรัสว่า
“ไป และประกาศให้ชาวนครเยรูซาเล็มได้ยินว่า… พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้…
“เราจำได้ถึงการอุทิศตนทุ่มเทของเจ้ายามที่เจ้ายังหนุ่มสาวอยู่
เราจำได้ถึงความรักของเจ้าอย่างเจ้าสาว
จำได้ว่าเจ้าตามเรามาในถิ่นกันดาร ในดินแดนที่ยังไม่มีการเพาะปลูก
อิสราเอลนั้นบริสุทธิ์ต่อพระพักตร์พระผู้เป็นเจ้า เป็นผลแรกแห่งการเก็บเกี่ยวของพระองค์
ใครก็ตามที่กินพวกเขาเข้าไปก็จะรู้สึกผิด และมีหายนะเกิดขึ้นกับเขา พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น”
จงฟังคำขององค์พระผู้เป็นเจ้า… เจ้าวงศ์วานยาโคบ และตระกูลทั้งหลายในอิสราเอล
พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“บรรพบุรุษของเจ้ามาจับผิดอะไรเรา
พวกเขาจึงออกห่างเราไป และเดินตามสิ่งไร้ค่า
ในที่สุดก็กลายเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่าไปด้วย?
ในสมัยก่อน ยามที่ชนอิสราเอลตามพระเจ้ามาในถิ่นกันดาร ด้วยการนำของโมเสส
พวกเขา ไม่ได้ทำผิดร้ายแรงอย่างที่ทำอยู่ในสมัยของเยเรมีย์
พวกเขาเคยไม่เชื่อฟัง ไม่เชื่อพระเจ้าก็จริง
แต่มาวันนี้ เขาทิ้งพระองค์ไป ติดตามพระที่เป็นสิ่งของ ไม่ใช่พระเจ้าผู้ทรงพระชนม์
พวกเขากำลังเหยียดหยามพระเจ้าอย่างยิ่ง ….