เยเรมีย์ 2-4 คนหัวแข็ง

เยเรมีห์ 2:14-19

”อิสราเอลเป็นทาสรึ?
พวกเขาเป็นทาสติดเรือนอย่างนั้นหรือ?
ทำไมพวกเขาจึงกลายเป็นเหยื่อ?

สิงโตคำรามใส่เขา  มันคำรามเสียงสนั่น มันทำให้แผ่นดินของเขารกร้าง

เมืองต่าง ๆ กลายเป็นซากหักพัง  ไม่มีคนอาศัยอยู่

ยิ่งกว่านั้น คนแห่งเมมฟิสและทาฟาเนสได้โกนศีรษะของเขา

ที่เป็นอย่างนี้ไม่ใช่เพราะเจ้าละทิ้งพระเจ้าผู้ทรงนำทางหรอกหรือ?

และตอนนี้ เจ้าจะได้ประโยชน์อะไรที่ไปอียิปต์ เพื่อที่จะดื่มน้ำจากแม่น้ำไนล์?

หรือเจ้าได้ผลประโยชน์อะไรที่ไปหาอัสซีเรีย เพื่อจะดื่มน้ำจากแม่น้ำยูเฟรตีส

ความบาปของเจ้าจะตามมาเฆี่ยนเจ้า  และการทรยศจะจัดการกับตัวเจ้าเอง

SITE

ให้รู้และเห็นเถิดว่า การละทิ้งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้านั้นมันชั่วร้ายและขมขื่นยิ่งนัก

ความยำเกรงเราไม่มีอยู่ในตัวเจ้าเลย  “พระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัส

อิสราเอลเป็นเหมือนลูกหัวปีของพระเจ้า   พระเจ้าทรงดูแลเขาเป็นพิเศษ   อย่างเขาไม่ได้เป็นทาส แต่กลับตกเป็นเหยื่อ  ถูกศัตรูทั้งขู่ และบีบคั้น ทำลาย   เขาถูกศัตรูเยาะเย้ย เหยียดหยามและโกนหัว ซึ่งมีความหมายลึกซึ้งว่า เขาดูถูกเป็นที่สุด
ที่อิสราเอลกลายเป็นคนแพ้ ก็เพราะตัวของเขาเอง ไม่ยอมตามพระเจ้า ละทิ้งพระองค์ กลับไปติดตาม ยอมต่อกษัตริย์ที่ตนคิดว่า จะช่วยได้  

อิสราเอลเข้าใจผิด คิดว่า การไปหาอียิปต์ หรืออัสซีเรียแล้วจะได้ความสดชื่น 

จะสมัยก่อน หรือสมัยนี้ … ทิ้งพระเจ้าไป มันขมขื่นจริง ๆ !