เยเรมีย์ 25:30-38
“ดังนั้น เจ้า…จะต้องกล่าวคำทำนายต่อต้านพวกเขาดังนี้ …
“องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปล่งสุรเสียงสนั่นมาจากเบื้องบน
พระองค์ทรงเปล่งสุรเสียงของพระองค์จากที่ประทับอันบริสุทธิ์ของพระองค์
พระองค์จะทรงคำรามด้วยพลังยิ่งใหญ่ต่อสู้คนของพระองค์
และจะทรงตะโกนเหมือนกับคนที่กำลังย่ำองุ่น
ต่อต้านคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินโลก
ความโกลาหลจะส่งเสียงดังไปสู่ที่สุดปลายแผ่นดิน…
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมีคดีกับประชาชาติทั้งหลาย
พระองค์จะทรงพิพากษามนุษย์ทั้งปวง และจะทรงประหารคนชั่วร้ายด้วยดาบ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ”
“ดังนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสว่า
ดูเถิด หายนะกำลังแพร่ออกไปจากชาติหนึ่งสู่อีกชาติหนึ่ง
และพายุใหญ่กำลังเกิดขึ้นจากที่ไกลสุดแห่งแผ่นดินโลก!
และคนที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประหารจะมีมากมายจากสุดปลายข้างหนึ่ง ไปยังสุดปลายอีกข้างหนึ่งของแผ่นดิน ไม่มีใครร้องไห้คร่ำครวญเพื่อเขา ไม่มีใครรวบรวมศพของพวกเขา เพราะศพจะกลายเป็นเหมือนมูลสัตว์ที่กระจายอยู่บนพื้นดิน
จงร้องไห้คร่ำครวญเถอะเหล่าผู้เลี้ยงแกะ และร้องออกมา
กลิ้งเกลือกอยู่บนเถ้า เหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เพราะวันแห่งการสังหาร และการกระจัดกระจายมาถึงแล้ว
และเจ้าจะล้มลงเหมือนกับภาชนะที่เลือกแล้ว
ไม่มีที่ลี้ภัยเหลือให้เหล่าผู้เลี้ยงแกะ
ไม่มีทางหนีสำหรับเหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เสียงหนึ่ง… เสียงของเหล่าผู้เลี้ยง
และเสียงคร่ำครวญโหยไห้ของเหล่าเจ้าของฝูงสัตว์
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำลายทุ่งหญ้าของพวกเขา
เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพิโรธยิ่งนัก
เหมือนกับสิงโตหนุ่มที่ออกมาจากที่ซ่อน
เพราะแผ่นดินของเขากลายเป็นที่ร้างเปล่าประโยชน์
ด้วยดาบสังหารของผู้กดขี่ และด้วยพระพิโรธอันแรงกล้าของพระองค์