เยเรมีย์ 32:36-44
ดังนั้น… องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าแห่งอิสราเอล
ตรัสถึงเรื่องเมืองซึ่งเจ้ากล่าวว่า..
”เมืองนี้ถูกมอบไว้ให้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน ด้วยดาบ ด้วยความอดอยาก และด้วยโรคระบาด
ดูเถิด เราจะรวบรวมทุกคนจากประเทศต่าง ๆ ที่เราเนรเทศเขาไป
ด้วยความโกรธ พิโรธ และโกรธเกรี้ยว
และเราจะนำพวกเขากลับมาที่นี้ และอาศัยอยู่อย่างปลอดภัย
และเขาจะเป็นคนของเรา เราจะเป็นพระเจ้าของเขา
เราจะให้พวกเขามีใจเดียว มีทางเดียว
เพื่อว่าเขาจะเกรงกลัวเราตลอดไป เพื่อสวัสดิภาพของพวกเขา และลูกหลานของเขาสืบไป
เราจะทำพันธสัญญานิรันดร์กับพวกเขา
เพื่อว่า เราจะไม่หันไปจากการทำดีให้เขา
และเราจะทำให้ใจของเขาเกรงกลัวเรา
เพื่อว่า พวกเขาจะไม่หันไปจากเรา
เราจะยินดีในการทำดีให้พวกเขา
และจะปลูกเขาในแผ่นดินนี้ด้วยความซื่อตรง ด้วยสุดใจ สุดจิตของเรา”
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“เหมือนอย่างที่เรานำหายนะยิ่งใหญ่มาสู่ประชาชน ดังนั้น เราจะนำสิ่งดีที่เราสัญญาให้เขาไว้มาด้วย
จะมีการซื้อขายที่ดินในแผ่นดินที่พวกเจ้าพูดว่า ..
เป็นแผ่นดินร้างเปล่า ไม่มีมนุษย์หรือสัตว์อาศัยอยู่ มันถูกมอบให้กับชาวเคลเดียแล้ว”
จะมีการใช้เงินซื้อที่นา จะมีการเซ็นสัญญา มีตราประทับ และมีพยานด้วย
พื้นที่ในแผ่นดินเบนยามิน พื้นที่ต่าง ๆ ในนครเยรูซาเล็ม ในเมืองแถบภูเขา
ในเมืองแห่งเชเฟลาห์ และเมืองแถบเนเกบ เพราะว่า เราจะรื้อฟื้นเขาให้กลับสู่สภาพเดิม …”
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ