เยเรมีย์ 37:11-21
เมื่อกองทัพเคลเดียถอนออกไปจากนครเยรูซาเล็ม
เนื่องจากกองทัพของฟาโรห์กำลังมุ่งมายังนครนี้
เยเรมีย์ก็ออกจากนครเยรูซาเล็ม มุ่งหน้าไปยังแผ่นดินเบนยามิน
เพื่อไปรับส่วนแบ่งที่ดินของเขาจากประชาชนที่นั่น
เมื่อเขาไปถึงประตูเบนยามิน
หัวหน้ายามชื่ออิรียาห์ ลูกชายเชเลมิยาห์ ลูกชายฮานันยาห์
ก็เข้ามาจับกุมเขากล่าวว่า
“ท่านกำลังแปรพักตร์ หนีไปหาชาวเคลเดีย”
เยเรมีย์กล่าวว่า “ไม่เป็นความจริง เราไม่ได้ไปหาชาวเคลเดีย”
แต่อิรียาห์ก็ไม่ฟังเขา จับกุมเยเรมีย์และนำเขาพบเจ้าหน้าที่
เจ้าหน้าที่โกรธเยเรมีย์มาก จึงโบยตีเขา และจองจำเขาไว้ในบ้านของโยนาธานซึ่งเป็นเลขานุการ
บ้านนั้นเป็นบ้านที่ดัดแปลงให้เป็นเรือนจำ
เมื่อเยเรมีย์มาถึงคุกมืด.. เขาก็ถูกจองจำไว้ในนั้นหลายวัน
ราชาเศเดคียาห์ส่งคนมาหา และรับเขาไป
พระราชาได้ถามเยเรมีย์อย่างลับ ๆ ในราชวัง กล่าวว่า
“มีพระดำรัสมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าบ้างไหม? ”
“มี พะยะค่ะ” เยเรมีย์ตอบ
“ฝ่าพระบาทจะถูกส่งไปถึงมือของราชาแห่งบาบิโลน”
และเยเรมีย์ยังทูลต่อไปด้วยว่า
“ข้าพระบาทได้ทำผิดอย่างใดต่อฝ่าพระบาท หรือข้าราชบริพารของพระองค์
หรือได้ทำผิดสิ่งใดต่อประชาชนจึงได้จองจำข้าพระบาทไว้ในคุก?
เหล่าผู้กล่าวคำที่ทำนายต่อฝ่าพระบาทว่า .. ราชาแห่งบาบิโลนจะไม่เข้ามา
ต่อสู้พระองค์หรือแผ่นดินนี้… พวกเขาไปอยู่ที่ไหนกัน ?
ขอฝ่าพระบาทโปรดฟัง ข้าแต่พระราชา เจ้านายของข้าพระบาท
ข้าพระบาททูลขอต่อพระองค์ว่า อย่าส่งข้าพระบาทกลับไปยังบ้านของโยนาธานผู้เป็นเลขานุการเลย
เพราะว่าข้าพระบาทอาจจะตายที่นั่น”
ดังนั้นราชาเศเดคียาห์จึงทรงบัญชาให้นำเยเรมีย์ไปไว้ที่ลานทหารรักษาพระองค์
และให้ส่งขนมปังจากคนทำขนมปังตามถนน ให้เขาทุกวัน
จนกระทั่งไม่มีขนมปังเหลือในเมือง
ดังนั้นเยเรมีย์จึงถูกคุมตัวอยู่ที่นั่น