เยเรมีย์ 42:7-17
หลังจากนั้นสิบวัน พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเยเรมีย์
เขาจึงเชิญโยฮานันลูกชายคาเรอาห์ และเหล่าผู้บัญชาการกองทหาร
รวมทั้งประชาชนตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด กล่าวแก่พวกเขาว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอล
ผู้ที่ท่านส่งเราไปเฝ้า เพื่อทูลขอพระกรุณา ตรัสดังนี้ว่า ..
หากเจ้ายังคงอยู่ในแผ่นดินนี้ เราก็จะสร้างเจ้าขึ้น ไม่รื้อทิ้งลง
เราจะปลูกเจ้า ไม่ใช่ถอนเจ้า
เพราะเราได้เปลี่ยนใจจะไม่ทำลายเจ้าตามที่เราได้ทำแก่พวกเจ้ามาแล้ว
อย่าไปกลัวกษัตริย์แห่งบาบิโลน ผู้ที่พวกเจ้ากลัวกันเหลือเกิน
อย่าไปกลัวเขา… องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ เพราะว่าเราอยู่กับเจ้า
เพื่อจะช่วยเจ้า เพื่อจะช่วยกู้พวกเจ้าให้พ้นมือของเขา
เราจะเมตตาเจ้า และให้เจ้าได้ดำรงอยู่ในแผ่นดินของเจ้าเอง
แต่หากเจ้ากล่าวว่า .. เราจะไม่อยู่ในแผ่นดินนี้..
ไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า
และกล่าวว่า … ไม่ เราจะเดินทางไปยังอียิปต์
ที่นั่นเราจะไม่ต้องเจอสงครามหรือได้ยินเสียงแตร
หรือหิวโหย และเราจะอาศัยอยู่ที่นั่น..
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ขอฟังพระสุรเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้า
เหล่าผู้ที่หลงเหลืออยู่ในยูดาห์
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า
หากเจ้ามุ่งหน้าที่จะเข้าไปในอียิปต์เพื่ออาศัยที่นั่นแล้วละก็
ดาบที่พวกเจากลัวก็จะตามเจ้าไปในดินแดนอียิปต์
ความอดอยากที่เจ้าหวั่นก็จะตามเจ้าไปติด ๆ
และเจ้าจะตายในอียิปต์นั่นเอง
ทุกคนที่ตั้งหน้าจะไปยังอียิปต์เพื่ออาศัยที่นั่นจะตาย
ด้วยดาบ ความอดอยากและโรคระบาด
จะไม่มีใครเหลืออยู่หรือจะไม่มีใครรอดจากหายนะที่เราจะนำมาเหนือเขาเลย