เยเรมีย์ 48:28-35
จงออกไปจากเมือง และอาศัยอยู่ในหินเถิด โอ คนที่อยู่ในโมอับ!
จงเป็นเหมือนนกพิราบที่มีรังอยู่ข้าง ๆ หินผา
เราได้ยินเรื่องความเย่อหยิ่งของโมอับ
เขาหยิ่งมาก ในเรื่องของความสูงส่งของตัวเขา ความทะนงและความก้าวร้าวของเขา
รวมไปถึงความโอหังในใจของเขา
เรารู้จักความอวดดีของเขา องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ
การโอ้อวดของเขาก็จอมปลอม การกระทำก็จอมปลอม
ดังนั้น เราจะคร่ำครวญเพื่อโมอับ ร้องออกมาเพื่อชาวโมอับทั้งสิ้น
เราเสียใจแทนเหล่าคนจากคีรหะเรเสท
เราร้องไห้ให้เจ้ามากกว่าที่ยาเซอร์ร้องให้เจ้า โอองุ่นแห่งสิบมาห์
กิ่งก้านของเจ้านั้นไปไกลข้ามทะเล ไปถึงทะเลแห่งยาเซอร์
เหล่าผู้ทำลายได้ทำลายเถาองุ่นและผลไม้ฤดูร้อนของเจ้าแล้ว
ความสุขและความยินดีก็ถูกเอาออกไปจากดินแดนโมอับที่อุดมสมบูรณ์
เราได้ทำให้น้ำองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่น
ไม่มีใครจะย่ำองุ่นด้วยเสียงแห่งความยินดี
เสียงตะโกนนั้นไม่ใช่เสียงแห่งความร่าเริง
เสียงร้องไห้จากเฮชโบน ถึงเอเลอาเล์ และยาฮาส
จากโศอาร์ไปถึง โฮโรนาอิม และเอกลัทเชลิชิยาห์
เพราะแม่น้ำแห่งนิมริมยังกลายเป็นที่แห้ง
และเราจะนำจุดจบมาสู่โมอับ ผู้ที่ถวายเครื่องบูชาในที่สูง
และถวายเครื่องบูชาให้กับเทพเจ้าของเขา องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ