เยเรมีย์ 50:18-25
ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัส
ดูเถิด เราจะนำการลงโทษมายังกษัตริย์แห่งบาบิโลนและแผ่นดินของเขา
เหมือนอย่างที่เราได้ลงโทษกษัตริย์แห่งอัสซีเรีย
เราจะรื้อฟื้นให้อิสราเอลกลับไปสู่ทุ่งหญ้าของเขา
และเขาจะได้เล็มหญ้าบนเขาคารเมลและบาชาน
เขาจะได้อิ่มเอมบนเนินเขาแห่งเอฟราอิมและกิเลอาด
ในวันเหล่านั้น เวลานั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
จะมีการค้นหาความผิดในอิสราเอล แต่จะไม่พบเลย
จะหาความบาปในยูดาห์ แต่ก็หาไม่พบ
เพราะเราจะยกโทษให้กับคนที่เราทิ้งให้หลงเหลือในแผ่นดิน
“จงขึ้นไปต่อสู้กับแผ่นดินเมาราธาอิม และสู้กับคนที่อาศัยในเปโขด
จงสังหาร และทำให้เขาไปสู่หายนะ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศ
และจงทำทุกอย่างที่เราได้บัญชาเจ้า
เสียงของสงครามอยู่ในแผ่นดิน เป็นหายนะที่ยิ่งใหญ่!
ฆ้อนที่ทำลายคนทั้งโลกก็ถูกทำลายเสียหายไปแล้ว
บาบิโลนได้กลายเป็นความสยดสยองในหมู่ประชาชาติ
เราได้วางกับดักให้เจ้า และเจ้าก็ติดกับนั้น โอ บาบิโลน
และเจ้าก็ยังไม่รู้ตัวด้วย
เจ้าถูกจับได้ เพราะว่าเจ้าได้ต่อต้านองค์พระผู้เป็นเจ้า
องค์พระผู้เป็นเจ้าได้เปิดคลังอาวุธ
และทรงนำเอาอาวุธแห่งพระพิโรธออกมา
เพราะว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพทรงมีราชกิจที่ต้องทำ
ในแผ่นดินของชาวเคลเดีย