Month: July 2012

2 พงศาวดาร 29:25-30

เมื่อสมัยราชาดาวิดนั้น  พระราชาได้ทรงกำหนดวิธีการที่จะนมัสการพระเจ้าด้วยนักร้อง และเครื่องดนตรีไว้  …. ไม่ว่าพระเจ้าทรงบัญชาอย่างไร ผ่านท่านกาด หรือท่านนาธัน  พระราชาก็จะทรงทำตามทุกอย่าง  และประชาชนก็ได้นมัสการพระเจ้าตามแบบที่พระเจ้าพอพระทัย

ดังนั้น ราชาเฮเซคียาห์จึงทรงตามรอยพระบาทของราชาดาวิด  ทรงสั่งให้คนเลวีประจำพระวิหาร ถือฉาบ  พิณใหญ่ และพิณเขาคู่ พร้อมที่จะบรรเลงเพลงเมื่อมีการนมัสการพระเจ้า

คนเลวีถือเครื่องดนตรีแบบพระราชาดาวิด

คนปุโรหิตถือแตร  พร้อมที่จะเป่า

เมื่อมีการถวายเครื่องบูชาทั้งตัวนั้นเอง…. พวกนักดนตรีก็บรรเลงเพลงไปพร้อมกัน  ทำให้ประชาชนที่อยู่ข้างนอกไกล ๆ  ได้รู้ว่า ตอนนี้ กำลังทำอะไร และพวกเขาก็จะร่วมใจการนมัสการพระเจ้าด้วยบทเพลงนั้น

สำคัญมาก  เพราะว่า สมัยนั้น ไม่มีกล้อง ไม่มีจอใหญ่ให้ดูว่า เกิดอะไรขึ้น

พวกเขาต้องคอยฟังเสียงเพลง   เมื่อนักร้องฟังดนตรีเริ่ม พวกเขาก็รอจนถึงที่ๆ เขาจะต้องร้อง และพวกเขาก็ร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าเสียงดังมาก

“เพราะพระเจ้าทรงยิ่งใหญ่  และทรงทำการอัศจรรย์

พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า   พระเจ้าองค์เดียวเท่านั้น

เราทั้งหลายจะเดินในทางแห่งความจริงของพระองค์

ขอพระเจ้าทรงให้เรายำเกรงพระองค์

เราจะถวายสรรเสริญพระเจ้าด้วยสุดใจ

เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์”

เมื่อประชาชนได้ยินเสียงร้อง  เขาก็ก้มลงนมัสการพระเจ้า   พวกเขาทำอย่างนี้ซ้ำ ๆ กันจนถวายเครื่องบูชาเสร็จทั้งตัว

เมื่อถวายเครื่องบูชาเสร็จ

พระราชาก็กราบนมัสการพระเจ้า  แล้วพระราชาก็ทรงบัญชาให้เลวีร้องเพลงอีก  ร้องสรรเสริญพระเจ้าด้วยเพลงสดุดีของพระราชาดาวิดและท่านอาสาฟ   …..

ร้องสรรเสริญพระเจ้า

แล้วกราบนมัสการ

2 พงศาวดาร 29:20-24

เช้าวันต่อมา ราชาเฮเซคียาห์ทรงตื่นตั้งแต่ยังมืดอยู่ พระองค์ทรงเรียกให้ข้าราชการในเมืองเข้ามารวมตัวกัน
ทุกคนรีบแต่งตัวออกมากันให้ทันที่พระราชวัง
บางคนก็มารอตั้งแต่ที่พระราชายังไม่ทรงตื่นบรรทม
บางคนก็มาพอดีกับพระราชา
แต่ไม่มีใครทำให้พระราชาต้องรอเลย….
มีการเตรียมวัวผู้ 7 ตัว แกะผู้ 7 ตัว ลูกแกะผู้ 7 ตัว แพะผู้ 7 ตัว เพื่อถวายเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปสำหรับราชอาณาจักร พระวิหาร และเพื่อชนยูดาห์

พวกปุโรหิตซึ่งเป็นลูกหลานของท่านอาโรน ได้ฆ่าสัตว์ทั้งหมด เพื่อถวายเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปต่อพระเจ้า ตามคำบัญชาของพระราชา
เขาประพรมเลือดของสัตว์เหล่านั้น บนแท่นบูชา เลือดแดงฉานบนแท่นนั้น ดูน่ากลัวยิ่งนัก เขาฆ่าสัตว์และประพรมเลือดโดยเริ่มจากวัวผู้ทั้งเจ็ด แล้วก็ฆ่าแกะ ลูกแกะ ตามลำดับ
ส่วนแพะนั้น เขานำมายังพระราชาและที่ประชุม จากนั้นก็วางมือลงบนหัวของแพะ แล้วจึงสังหารมันทำเป็นเครื่องบูชาไถ่บาป ถวายเป็นเครื่องบูชาพร้อมกับเลือดของมัน ทั้งนี้เพื่อเป็นการไถ่บาปสำหรับคนอิสราเอลทั้งหมด ตามคำบัญชาที่พระราชาขอให้ทำการถวายเครื่องเผาบูชาเพื่อไถ่บาปของประชาชนทั้งสิ้น

ดูซิ สมัยก่อนนี้ กว่าจะได้รับการอภัยบาปจากพระเจ้าได้นั้น
ต้องทำพิธีที่คาวเลือดยิ่งนัก
ต้องเจอกับความตายของสัตว์ที่ไม่รู้ประสีประสา มันไม่ได้ทำบาปอย่างเราเลย แต่มันก็ต้องมาตายเพราะบาปของคน
พระเจ้าทรงให้คนอิสราเอลเห็นว่า พระองค์ทรงเกลียดความบาปมากเพียงไร
พวกเขาเข้าใจกันหรือไม่นะ?

2 พงศาวดาร 29:12-19

เพื่อทำให้น้ำพระทัยดีในการซ่อมแซมพระวิหารสำเร็จ

เหล่าเลวี ก็ร่วมมือกันเป็นอย่างดี  พวกเขามาจากพงศ์พันธุ์ต่าง ๆ  รวมตัวกันโดยไม่มีการเกี่ยงงาน  ไม่ก้าวล้ำกัน  แต่ต่างช่วยกันที่จะทำให้พระวิหารนั้นกลับมาบริสุทธิ์สะอาดอีกครั้ง

พวกเขาชำระตัวเองให้บริสุทธิ์เป็นประการแรก

แล้วจากนั้นก็เข้าไปในพระวิหาร เพื่อชำระพระวิหารให้บริสุทธิ์

คนที่เป็นปุโรหิต ได้เข้าไปในห้องด้านใน  และนำสิ่งที่เป็นมลทินทุกอย่างออกมาจากพระวิหาร

“เอาหยากไย่ออกไป   เช็ดฝุ่นออกไปให้หมด

อะไรที่เป็นของใช้ที่ยังหลงเหลืออยู่  ก็เอาออกมา  เพราะทุกอันมันแตกหักหมดแล้ว ไม่มีของดีเหลืออยู่เลย”

“อ้าว ทำไมมีเทวรูปมาอยู่ในนี้  เอาออกไป ด่วน”

พวกเขาเอาของที่แตกหักเหล่านั้นมากองไว้ข้างนอก  ที่ลาน

จากนั้นคนเลวีทั้งหลายก็ขนกันไปที่ลำธารขิดโรน

ในที่สุดวันที่ 16  ก็ทำสำเร็จหมด

“ไชโย  สำเร็จแล้ว  พวกเราทำให้พระวิหารสะอาดเอี่ยม ”   หลายคนดีใจ

“ใช่  แต่เป็นพระวิหารโล่ง ๆ   ข้าอยากเห็นพระวิหารที่งดงามเหมือนเก่า ”  อีกคนหนึ่งตอบโต้

 

พวกเขาไปรายงานพระราชาว่า ทำทุกอย่างสำเร็จตามที่พระองค์ทรงสั่งแล้ว
“พวกข้าพระบาทได้ชำระพระวิหารของพระเจ้าสำเร็จแล้วพะยะค่ะ
และได้นำเครื่องใช้ทุกอย่างมาใหม่  ทดแทนที่ราชาอาหัสได้นำไปทิ้งตอนที่พระองค์ไม่สัตย์ซื่อต่อองค์พระเจ้า”

“ดีมาก  ข้าขอบใจท่านทุกคน” พระราชาตรัส

“ตอนนี้ขอพระราชาทรงเตรียมพร้อมสำหรับการนมัสการพะยะค่ะ”

พวกเขาได้นำแท่นเครื่องบูชาเผา  เครื่องใช้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด  รวมไปถึงเครื่องใช้อื่น ๆ   ชิ้นเล็ก ๆ  ซึ่งมีรายละเอียดมากมาย กลับคืนมาให้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้

ทุกคนดีใจกันถ้วนหน้า  หวังว่า จะได้นมัสการพระเจ้าเหมือนอย่างที่เคย….

 

2 พงศาวดาร 29:7-11

ราชาเฮเซคียาห์ทรงมองไปรอบ ๆ พระวิหาร  พระองค์ตรัสว่า  “ดูซิ  บรรพบุรุษของเราไม่ได้สัตย์ซื่อต่อองค์พระเจ้า  และยังทำสิ่งที่ชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระองค์    ได้ละทิ้งพระเจ้า ……”

“เท่านั้นยังไม่พอ  ได้ปิดประตูประวิหาร และดับตะเกียง ดับมดยอบ และเครื่องเผาบูชาแด่พระเจ้าก็ห้ามไม่ให้ทำในวิหารอันบริสุทธิ์ของพระเจ้าแห่งอิสราเอลด้วย    แล้วเห็นไหมล่ะ … พระเจ้าทรงกริ้วทั้งยูดาห์และอิสราเอล  พระองค์ทรงทำให้พวกเราเจอสิ่งที่น่าหวาดกลัว  เราเจอสิ่งที่ไม่คาดคิด  เรากลายเป็นคนที่ใคร ๆ ก็นินทา เยาะเย้ย”

 

ทุกคนที่ฟังพระราชาตรัส รู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก

“พวกท่านก็เห็นด้วยตาแล้ว   ภาพที่คนของเรา ทั้งพ่อก็ถูกฆ่าฟันอย่างทารุณ เลือดนองแผ่นดิน  ลูกชาย ลูกสาว ภรรยาของพวกเราต้องตกไปเป็นเชลย… “

“พระราชาทรงทราบทุกสิ่ง   ขอพระองค์ทรงบอกเราด้วยว่า จะทำอย่างไร” คนหนึ่งทูล

“นี่ไง..  เราอยากทูลขอพระเจ้า ขอทำพันธสัญญากับพระองค์  พระเจ้าแห่งอิสราเอล  เพื่อว่า ความกริ้วของพระองค์จะได้หันไปจากเรา  ลูกชายของเราเอ๋ย….”  พระราชาทรงหันมามองรอบ ๆ ข้างพระองค์

“ตอนนี้ พวกเจ้าก็อย่าทำเฉย  เพราะพระเจ้าทรงเลือกให้พวกเจ้ายืนต่อพระพักตร์ของพระองค์  เพื่อจะปรนนิบัติพระองค์  เพื่อที่จะรับใช้พระองค์  เพื่อเผาเครื่องหอมถวายพระองค์”

พระราชาทรงหาทางที่จะให้ความกริ้วของพระเจ้าหายไป

พวกเขาจะตอบสนองพระประสงค์ของพระราชาอย่างไรกันดี ?

 

2 พงศาวดาร 29:1-6

ราชาเฮเซคียาห์ทรงอายุ 25 ปี เมื่อขึ้นครองประเทศ ทรงครองอยู่ถึง 29 ปีทีเดียว  แต่เฮเซคียาห์ไม่ทรงเหมือนราชบิดาสักนิด  พระองค์กลับกลายเป็นคนที่ติดตามพระเจ้าอย่างบรรบุรุษ คือ ราชาดาวิด

ทำไมเป็นอย่างนั้น  พ่อเลวร้าย ลูกกลับดี มันเป็นไปได้อย่างไร

เชื่อว่าเป็นเพราะราชมารดาของพระองค์ที่นามว่า อาบียาห์  ซึ่งเป็นธิดาของเศคาริยาห์   พระนางคงจะดูแลเจ้าชายเฮเซคียาห์ให้เป็นเด็กที่ติดตามพระเจ้ามาตั้งแต่ยังเยาว์  และในสมัยของพระองค์นั้น  ทรงเห็นการที่อัสซีเรียได้กวาดคนอิสราเอลทางเหนือไปเป็นเชลย… พระองค์ไม่ทรงประสงค์ให้ยูดาห์ต้องเจอเหตุการณ์อันเลวร้ายเหมือนกับคนอิสราเอล

พระวิหารถูกปิดมาตั้งแต่สมัยของราชาอาหัส  แต่เมื่อราชาเฮเซคียาห์เริ่มขึ้นครองนั้นเอง พระองค์ก็ทรงเปิดประตูพระวิหาร  ทรงนำปุโรหิต และนายช่าง และคนงานเข้าไปดูในพระวิหารนั้น

“ไม่น่าเชื่อเลย!”  คนหนึ่งอุทาน
“หยากไย่เต็มไปหมด …. ไม่มีเครื่องใช้เหลืออยู่เลย”  อีกคนเสริม
“ท่านพ่อของข้า ส่งข้าวของเครื่องใช้ไปให้ราชาอัสซีเรียเสียหมด  ท่านพ่อไม่น่าทำเลย”   ราชาอุสซียาห์ทรงกล่าวเบา ๆ
“ทำไมมันทรุดโทรมเช่นนี้?”

พระราชาทรงมองไปรอบ ๆ ด้วยความเศร้าพระทัย  “ไม่น่าเลย ท่านพ่อไม่น่าทำกับพระวิหารเช่นนี้… ขอพระเจ้าทรงโปรดอภัยโทษแก่ท่านพ่อ และข้าพระบาทด้วยเถิด”    ราชาเฮเซคียาห์ทรงคิดในใจ
แล้วพระราชาก็ทรงสั่งให้ปุโรหิต  นายช่างเข้ามาประชุมกันเพื่อวางแผนซ่อมแซมพระวิหาร
“เหล่าเลวี  ขอท่านฟังข้าฯ   บัดนี้ ขอให้ท่านท้งหลายชำระตัวให้สะอาด และชำระพระวิหารของพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษ   ขอให้ท่านช่วยกันกำจัดสิ่งที่เป็นมลทิน ความสกปรกทุกอย่างออกจากพระวิหารอันบริสุทธิ์นี้”

“ขอพระเจ้าทรงได้รับพระเกียรติ….ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ…. “เหล่าเลวีน้อมรับคำของพระราชา

“ดูซิว่า ปู่ย่าตายายของเราไม่สัตย์ซื่อต่อพระเจ้า  และทำสิ่งที่เลวร้ายในสายพระเนตรพระเจ้าของเรา    ได้ละทิ้งพระองค์ และหันหน้าของพวกเขาออกไปจากที่ประทับของพระเจ้า  หันหลังให้พระองค์  …”

ขณะที่พระราชาตรัสนั้น

ในพระทัยปวดร้าวยิ่งนัก

 

2 พงศาวดาร 28:22-27

ยิ่งถูกศัตรูรุกทำร้ายมากเท่าไร  ราชาอาหัสก็ยิ่งห่างไกลจากพระเจ้าไปเพียงนั้น  ราชาอาหัสทรงหันหลังให้กับพระเจ้า  และคิดหาทางที่จะรอดพ้นด้วยวิธีของพระองค์เอง

มีอย่างที่ไหน  แพ้ซีเรียแล้ว แทนที่จะซมซานมาขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า กลับนำเอาเทวรูปของซีเรียมาตั้งในเยรูซาเล็ม  …ทรงกล่าวว่า “เพราะว่าชาวซีเรียมีพระของเขาช่วยเหลืออยู่   เดี๋ยวเราจะกราบไหว้ บูชา ถวายเครื่องสักการะพระเหล่านั้น   เผื่อว่า พระของซีเรียจะช่วยเราได้”

ราชาอาหัสตัวจริงคือผู้นี้…

คิดเอง ทำเองตามใจ  ไม่เกรงใจใครทั้งสิ้นแม้แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าที่บรรพบุรุษของพระองค์ได้วางใจมาโดยตลอด

อาหัสทรงตั้งใจว่า พระของซีเรียนี่แหละ  จะเป็นพระที่พระองค์นับถือ

ไปกันใหญ่….  เพราะว่า ยิ่งอาหัสทำอย่างนั้น  ความหายนะก็ยิ่งโถมเข้ามาในยูดาห์    ราชาอาหัสทรงรวบรวมภาชนะต่าง ๆ ที่ใช้ในพระวิหารออกมา  เอาออกมาทำลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และปิดประตูพระวิหาร

ยิ่งกว่านั้น ก็สร้างแท่นบูชาตามเมืองต่าง ๆ  สร้างที่สูงขึ้นมาเพื่อถวายเครื่องบูชากับเทวรูปสารพัดแบบ    ราชาอาหัสทรงทำให้พระเจ้า ผู้ทรงเป็นพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพระองค์ทรงกริ้วยิ่งนัก

ยังมีหลายอย่างที่ราชาอาหัสได้กระทำ และบันทึกไว้ในหนังสือของกษัตริย์แห่งยูดาห์และอิสราเอล

เมื่อราชาอาหัสสิ้นพระชนม์   เฮเซคียาห์ โอรสก็ขึ้นครองแทน

 

 

2 พงศาวดาร 28:16-21
ในช่วงเวลาที่เกิดเหตุการณ์กวาดเชลยไปสะมาเรีย  แล้วนำกลับมายังเมืองเยรีโคนั้นเอง  ราชาอาหัส ก็ได้ส่งสาส์นขอความช่วยเหลือไปยังราชาแห่งอัสซีเรีย

ไม่แต่อิสราเอลมาโจมตีจากทางเหนือเท่านั้น  แต่ยังมีชาวเอโดมทางใต้เข้ามาบุกและชนะศึก  กวาดคนยูดาห์ไปด้วยมากมาย

ส่วนทางตะวันตกเฉียงใต้   นักรบตัวใหญ่ผู้กล้าจากฟิลิสเตียก็จู่โจมเข้ามาใกล้เคียงกัน ไม่มีทางที่ยูดาห์จะเงยหน้าอ้าปากได้เลย

ฟิลิสเตียปล้นหัวเมืองเชเฟลาห์  เบธเชเมธ  อัยยาโลน  เกเกโรธ  โสโค และเมืองเล็ก ๆ รอบ ๆ    มิหนำซ้ำ ยังพาคนของพวกเขาเข้ามาตั้งถิ่นฐานแทรกไปกับชาวเมืองด้วย  …. ขืนเป็นอย่างนี้นาน ๆ ไป จะไม่มีคนยูดาห์เหลือ เพราะพวกเขาจะต้องพยายามเปลี่ยนเชื้อชาติด้วยการบังคับการแต่งงานระหว่างสองชนชาติ

ยูดาห์โดนโจมตีรอบด้าน

ทำไมจึงเป็นเช่นนี้?

พระเจ้าทรงกระทำให้ยูดาห์ตกต่ำสุด ๆ เพราะว่า ตัวพระราชาเองนั่นแหละ   ราชาอาหัสได้ทำผิดต่อพระเจ้าอย่างร้ายแรง… และไม่ได้คิดแม้จะปรับเปลี่ยนพระองค์เพื่อความอยู่รอดของชาติ….  ราชาอาหัสนำให้ประชาชนจำนวนมากมายร่าเริงไปกับการกราบไหว้เทวรูป   พาพวกเขาไปนมัสการสิ่งที่ไม่ใช่พระเจ้า แต่ยกย่องมันเป็นพระ

ราชาอาหัสไม่ได้หันมาขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า  ไม่กลับใจ  แต่ ทรงซ้ำเติมชนชาติยูดาห์ด้วยการไปขอความช่วยเหลือจากราชาอัสซีเรียผู้อหังการ!

ราชาอาหัสขนของในพระวิหารของพระเจ้า ทั้งเงิน ทอง และโลหะต่าง ๆ รวมทั้งอัญมณีที่มีค่า ไปเป็นเครื่องบรรณาการแก่ทิกลัสปิเลเสอร์….ซึ่งเป็นราชาแห่งอัสซีเรีย

เมื่อได้ของบรรณาการ แทนที่จะมาช่วยราชาอาหัส

กลับโจมตีทั้งอิสราเอลทางเหนืออย่างย่อยยับ (ประมาณ 722 ปีก่อนคริสตศักราช)   และรุกรานยูดาห์ซ้ำเติมเข้าไปอีก…  คราวนี้ยูดาห์แทบสิ้นชาติ  สิ้นเนื้อประดาตัว

ประชาชนรู้สึกโกรธแค้นพระราชา  และศัตรูยิ่งนัก  แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้  จำต้องรับเคราะห์กรรมจากสงครามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้   แล้วจะทำอย่างไรต่อไปกันดี ??

 

ราชาอาหัสครองประมาณ    735-719   ปี ก่อนคริสตศักราช

 

ราชาอาหัส โดย  Guillaume Rouille (1518?-1589)

2  พงศาวดาร 28:5-7

ในเมื่ออาหัสไม่ยอมติดตามพระเจ้า แต่กลับไปถวายลูกชายเป็นเครื่องบูชาเทวรูปต่าง ๆ  พระเจ้าจึงทรงมอบราชาอาหัสไว้ให้ตกอยู่ใต้ราชาแห่งซีเรีย และราชาแห่งอิสราเอลที่ชื่อเปคาห์ บุตรเรามาลิยาห์

ไม่ไหวแล้ว  ประชาชนแตกตื่น และกลัวลานกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา

“ข้าว่าเราต้องอพยพไปแล้ว  อยู่ไม่ได้”

“ท่านไปได้เพราะท่านมีเงิน  แต่ข้าเป็นคนจน ยังไงก็ต้องเจอกับสิ่งร้าย ๆ เหมือนกับคนอื่น”

 

ช่วงเวลานั้น  ไม่มีความปลอดภัยในอิสราเอลเลย

ราชาเปคาห์แห่งอิสราเอลเข้ามาโจมตี และฆ่าทหารยูดาห์เก่ง ๆ  ตายไปถึง 120,000  คน  ภายในวันเดียว!!

วันเดียวเท่านั้น คนตายเป็นแสน

นี่มันน่ากลัวยิ่งกว่าอะไร  แล้วราชาอาหัสทรงคิดบ้างไหมว่า…. ที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ เป็นเพราะพระเจ้าทรงอนุญาตให้เกิดขึ้น??

ยิ่งเกิดเหตุการณ์เช่นนี้  ประชาชนต่างขวัญหนีดีฝ่อไปตาม ๆ กัน   คนที่หนีได้ก็อพยพไป   ส่วนคนที่ยากจนก็หนีไม่พ้น

พระคัมภีร์เขียนไว้ว่า

“ที่เกิดเหตุเช่นนี้ เป็นเพราะเขาทั้งหลายได้ทอดทิ้งพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเขาทั้งหลาย”

คราวนี้ ยูดาห์ซึ่งเคยเก่งกล้า ใคร ๆ ก็ยำเกรงสมัยราชาโยธาม กลับกลายเป็นยูดาห์ที่ใคร ๆ หัวเราะเยาะ

พวกเขาไม่ได้ทำตัวให้ถูกต้อง  ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า อะไรดีไม่ดี….

พรุ่งนี้เราจะมาดูว่า พวกเขาต้องเจอกับอะไรบ้าง

2 พงศาวดาร 28:1-4

อายุเพียง 20 ปี  ราชาอาหัสก็ขึ้นครองต่อจากราชบิดาโยธาม  แต่ราชาอาหัส ได้ทรงหักมุมจากความดีงามของเสด็จพ่อ และเสด็จปู่

และพระองค์ไม่ทรงทำตามน้ำพระทัยพระเจ้าเลย แต่กลับทรงกระทำทุกอย่างตามแบบของกษัตริย์อิสราเอลทางภาคเหนือ

นอกจากไม่เข้าในพระวิหารของพระเจ้า ไม่นมัสการพระเจ้าแล้ว  ราชาอาหัสยังสร้างเทวรูปจ้าวบาอัลจากโลหะ  และถวายเครื่องสักการะที่หุบเขาแห่งบุตรฮินนอม และที่ร้ายไปกว่านั้น…

“ฮ้า พระราชาทำอย่างนี้ได้ไง?”

“มันโหดเหี้ยมมาก  ข้ากลัวจริง พระเจ้าจะทรงลงโทษพวกเรานะเนี่ย”

“เราจะไปห้ามพระองค์อย่างไรกัน  กับลูกชายของพระองค์ยังทำลงได้”

 

ไม่ใช่โอรสคนเดียว   แต่ราชาอาหับได้เอาโอรสจากมเหสี จากสนม มาเผาเป็นเครื่องบูชา !!

การบูชาแบบนี้ ทำให้เราประมาณการได้ว่า ราชาอาหัสบูชาจ้าวโมเลคด้วย  ซึ่งพวกเขาจะทำให้เทวรูปนั้นร้อนจัด  จากนั้นก็เอาเด็กตัวเล็ก ๆ  วางบนมือโลหะร้อนที่ยื่นออกมา

พวกเขาจะตีกลองเสียงดังจนกระทั่งเด็กคนนั้นร้องจนหมดลมหายใจ

น่าขยะแขยงจริง ๆ กับการทำเช่นนี้

ขณะที่ประชาชนต่างกลัวกันลนลาน

“ข้ากลัวว่า พระราชาจะบังคับให้ข้าบูชายัญลูกชายของข้า”

“เจ้าควรจะเอาลูกหลบไปให้ไกล  ไปอยู่เมืองอื่นก็ได้นะ”

แต่สำหรับราชาอาหัส  กลับทรงคิดอีกอย่าง

“ดูซิ  นี่ข้าทำเหมือน ๆ  ชาติต่าง ๆ ที่อยู่ล้อมรอบข้าแล้ว  ตอนนี้ ก็อยู่ในกระแสแล้วล่ะ   เหมือนกัน จะได้เป็นเพื่อนบ้านกัน”

ไม่เท่านั้น

ราชาอาหัสยังถวายเครื่องบูชามากมายตามที่สูง  ตามเนินเขา  ตามใต้ต้นไม้ต่าง ๆ  อย่างสม่ำเสมอ…..