อิสยาห์ 22:1-7
คำของพระเจ้าเกี่ยวกับหุบเขาแห่งนิมิต หุบเขาแห่งนิมิตนี้ก็คือเยรูซาเล็มนั่นเอง เมืองนี้มีหุบเขาคิดโรนกับฮินโนมล้อมรอบ
ที่ว่าเจ้าทั้งหมดได้ขึ้นไปบนหลังคาบ้าน เจ้าที่เป็นเมืองที่เต็มด้วยการตะโกน ส่งเสียงครึกโครม เป็นเมืองที่เต้นโลด เจ้าหมายความอย่างไร? พวกเขาดีใจเรื่องอะไรหรือ? จึงออกไปกระโดดโลดเต้น เป็นไปได้ไหมที่เขมีความสุขที่ไม่มี อะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาเหมือนที่เกิดกับสะมาเรียทางเหนือ?
คนในเมืองที่ถูกฆ่านั้น ไม่ได้ถูกฆ่าด้วยดาบ หรือตายในสงคราม
ผู้นำทั้งหมดของเจ้าหนีไป พวกเขาถูกจับเป็นเชลยโดยไม่ต้องใช้ธนู แม้ว่าจะหนีไปไกลมากแล้ว แต่เจ้าทุกคนถูกจับเป็นเชลย
ดังนั้น ข้าจึงว่า “ให้หันไปจากข้า ขอให้ข้าร้องไห้อย่างขื่นขม อย่าพยายามที่จะปลอบใจข้าเพราะลูกสาวประชากรของข้านั้นถูกทำลาย นิมิตที่อิสยาห์เห็นเกี่ยวกับเยรูซาเล็มทำให้เขาเป็นทุกข์ยิ่งนัก ครั้งที่บาบิโลนมาลากตัวคนยูดาห์ไปนั้น ไม่ต้องใช้ดาบหรือธนู แต่ใช้การล้อมเมืองจนคนต้องอดตายเพราะออกมานอกเมืองไม่ได้
สำหรับพระเจ้าผู้ทรงเป็นจอมทัพ พระองค์ทรงมีวันหนึ่ง วันแห่งการจลาจล วันที่มีแต่การเหยียบย่ำ วันที่สับสนในหุบเขาแห่งนิมิต แนวกำแพงก็พังลงมา เสียงร้องตะโกนไปถึงภูเขา
เอลามหยิบแล่งธนูพร้อมกับรถรบและพลม้า และคีร์ก็โผล่ออกมาจากโล่ห์
หุบเขาดีที่สุดของเจ้านั้นเต็มไปด้วยรถรบและพลม้า เอลามคือพันธมิตรของบาบิโลนอยู่ทางตะวันออก ส่วนคีร์ เป็นเมืองที่อัสซีเรียพาเชลยไป….
