เพลงคร่ำครวญ 5-1

เพลงคร่ำครวญ 5:1-11

ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงโปรดระลึกถึงว่า มีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเราบ้าง
ขอทรงดูความน่าอดสูของเรา

มรดกของพวกเราถูกส่งไปให้คนแปลกหน้า  บ้านของเราถูกยื่นให้คนต่างชาติ

เรากลายเป็นลูกกำพร้า  ไม่มีพ่อ  แม่ของเราเป็นเหมือนแม่ม่าย
เราต้องจ่ายเงินค่าน้ำดื่ม  เราต้องเสียเงินซื้อไม้
ผู้ไล่ล่าเรานั้น เข้ามาประชิดตัว  เราเหนื่อยอ่อน ไม่ได้พักเลย

sinai

เราถูกยื่นให้กับอียิปต์ และอัสซีเรีย เพื่อให้มีอาหารกินเพียงพอ
บรรพบุรุษของเราทำบาป และพวกเขาก็ตายไปแล้ว
เราต้องรับโทษบาปของพวกเขา
ทาสปกครองเหนือเรา ไม่มีใครจะช่วยให้เราพ้นมือพวกเขา
กว่าจะได้อาหารมากิน ก็ต้องเสี่ยงชีวิต เพราะดาบที่รออยู่ในถิ่นกันดาร
หนังของเราร้อนเหมือนกับเตาอบ พร้อมกับความร้อนแห่งความอดอยาก
ผู้หญิงในศิโยนก็ถูกข่มขืน   ผู้หญิงสาวในเมืองต่าง ๆ ของยูดาห์

เพลงคร่ำครวญ 4-4 บาปที่ถูกเผย

เพลงคร่ำครวญ 4:17-22

อายิน พยัญชนะตัวที่  17

ดวงตาของเราก็อ่อนระโหย พยายามหาความช่วยเหลืออย่างไร้ผล
เราเฝ้าคอยชาติที่ช่วยเราไม่ได้

ซาเด พยัญชนะตัวที่  18

พวกเขาตามเราติด ๆ เพื่อเราจะเดินไปตามถนนของเราไม่ได้
ปลายทางของเรามาถึงเรา วันของเราถูกกำหนดไว้
จุดจบของเรามาถึงจริง ๆ

โคฟ พยัญชนะตัวที่  19

ผู้ที่ติดตามเรานั้น เร็วยิ่งกว่าอินทรีบนท้องฟ้า
พวกเขาตามเราบนภูเขา
คอยซุ่มดักเราในถิ่นกันดาร

 insee

เรช พยัญชนะตัวที่ 20

ผู้ที่เป็นลมหายใจของเรา ผู้ที่พระเจ้าทรงเจิม ถูกจับในหลุมของเขา
เขาเป็นคนที่เรากล่าวถึงว่า “เราจะอาศัยท่ามกลางประชาชาติภายใต้ร่มเงาของเขา”
ซิน พยัญชนะตัวที่ 21

จงชื่นชมและยินดีเถิด ลูกสาวแห่งเอโดม
ผู้อาศัยในแผ่นดินอูส

เพราะถ้วยนั้นจะผ่านเข้ามาหาเธอด้วย
เธอจะเมาและฉีกเสื้อผ้าของตนออก
ทาว พยัญชนะตัวที่ 22

โอ ลูกสาวของศิโยน การลงโทษความผิดของเจ้าก็สำเร็จแล้ว
พระองค์จะไม่ทรงให้เจ้าเป็นเชลยตลอดไป
โอ ลูกสาวของศิโยน… แต่พระองค์จะทรงลงโทษความผิดของเธอ
พระองค์จะทรงเปิดเผยบาปของเธอ…

เพลงคร่ำครวญ 4-3 ถูกทิ้งไปเสียแล้ว

เพลงคร่ำครวญ 4:12-16

ลาเมด พยัญชนะตัวที่ 12

เหล่ากษัตริย์ในโลกไม่เชื่อ ทั้งคนที่อยู่ในโลกก็ไม่เชื่อว่า

จะมีศัตรู หรือปฏิปักษ์คนใดสามารถเข้าไปในเยรูซาเล็ม

 เมม พยัญชนะตัวที่ 13
นี่เป็นเพราะบาปของบรรดาผู้กล่าวคำและเป็นความผิดของเหล่าปุโรหิต

พวกเขาได้ทำให้เลือดของผู้มีความชอบธรรมต้องหลั่งออกมา

 นูน พยัญชนะตัวที่ 14

พวกเขาตาบอด เดินสเปะสปะ ไปตามถนน
เป็นมลทินเพราะเลือด
ไม่มีใครสามารถแตะต้องเสื้อผ้าของเขาได้เลย

 

สาเมค พยัญชนะตัวที่  15

“ออกไป เจ้าตัวสกปรก!”  ประชาชนร้องใส่พวกเขา
“ออกไป  ออกไป! อย่าแตะต้องพวกเขา”
พวกเขาจึงกลายเป็นคนที่ต้องหนีกระเซอะกระเซิงไป
ประชาชนกล่าวกันท่ามกลางประชาชาติว่า
“พวกเขาอยู่กับเราที่นี่ไม่ได้แล้ว”

เพ พยัญชนะตัวที่  16

องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทำให้พวกเขากระจัดกระจายไป
พระองค์จะไม่ทรงมองพวกเขาอีก
จะไม่มีการให้เกียรติพวกปุโรหิต
ไม่มีความพอใจในเหล่าผู้ใหญ่ทั้งหลาย

 

เพลงคร่ำครวญ 4-2 อดโซ

เพลงคร่ำครวญ  4:7-11

ซายิน พยัญชนะตัวที่ 7

เหล่าเจ้าชายทั้งหลายก็บริสุทธิ์กว่าหิมะ ขาวกว่าน้ำนม

ร่างกายของเขาเป็นประกายกว่าประการัง
ร่างของเขางดงามดั่งไพฑูรย์

เฆท พยัญชนะตัวที่ 8

มาเดี๋ยวนี้ หน้าตาของเขาก็ดำกว่าเขม่าไฟ
ตามถนน ไม่มีใครจำเขาได้

เนื้อหนังของพวกเขาแห้งเหี่ยวหุ้มกระดูก
แห้งจนกลายเป็นเหมือนไม้ทีเดียว

เทท พยัญชนะตัวที่ 9

คนที่เป็นเหยื่อของดาบก็ยังดีกว่าคนที่เป็นเหยื่อของความอดอยาก
คนเหล่านั้น ค่อย ๆ แห้งตายไป เพราะไม่ได้รับผลจากทุ่งนา

W.W. Hooper “Victims of the Madras Famine” 1876-78.
W.W. Hooper “Victims of the Madras Famine” 1876-78.

โยด พยัญชนะตัวที่ 10

มือของผู้หญิงที่เมตตา กลับกลายเป็นมือที่ต้มลูกของตัวเอง
เด็ก กลายเป็นอาหารเมื่อหายนะมาสู่ลูกสาวของประชากรของข้า

คาฟ พยัญชนะตัวที่ 11

องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปล่อยพระพิโรธออกมาเต็มที่
ทรงเทความกริ้วอันร้อนแรงออกมา
และพระองค์ทรงจุดไฟในศิโยน ซึ่งมันได้ไหม้ผลาญรากฐานของเมืองจนหมดสิ้น

 

เพลงคร่ำครวญ 4-1 รวยได้ก็จนได้

เพลงคร่ำครวญ 4:1-6

อาเลฟ พยัญชนะตัวที่ 1

ดูซิว่า ทองนั้นหมองมัวลงไปขนาดไหน
ทองแท้เปลี่ยนไปมากเท่าใด
อัญมณีนั้นก็กระจัดกระจายตามหัวถนนทุกสาย

เบท พยัญชนะตัวที่  2

ลูกชายผู้ทรงคุณค่าแห่งศิโยนซึ่งมีค่าเท่ากับทองบริสุทธิ์
กลับกลายถูกมองเป็นเพียงหม้อดิน ซึ่งเป็นผลงานของมือช่างปั้น
แม้หมาป่ายังให้ลูกของตนเองได้ดูดนม

กิเมล พยัญชนะตัวที่  3

แต่ลูกสาวของประชากรของข้ากลับกลายเป็นคนโหดร้าย
ดั่งนกกระจอกเทศในถิ่นกันดาร
เด็กอ่อนนั้นกระหายนมจนลิ้นจรดเพดานปาก
เด็กๆ ร้องขออาหาร  แต่ก็ไม่มีใครให้พวกเขา

creative commons  license โดย Donarreiskoffer
creative commons license โดย Donarreiskoffer

ดาเลท พยัญชนะตัวที่  4

คนทั้งหลายที่เคยกินอาหารชั้นยอด
มาบัดนี้ กำลังพินาศอยู่ตามถนน
คนที่เติบโตขึ้นมากับการใส่เสื้อสีม่วง ก็กลับนั่งกองอยู่บนขยะ

เฮ พยัญชนะตัวที่  5

การลงโทษลูกสาวของประชากรของข้านั่นยิ่งใหญ่
ใหญ่เกินกว่าการลงโทษเมืองโสโดม ซึ่งถูกคว่ำจนพินาศในพริบตาเดียว
ไม่มีใครส่งมือมาช่วยเลยแม้แต่น้อย

เพลงคร่ำครวญ 3-5 ขอพระเจ้าทรงตัดสิน

เพลงคร่ำครวญ 3:55-66

โคฟ พยัญชนะตัวที่ 19  

“จากก้นหลุมลึก  ข้าร้องทูลต่อพระนามของพระองค์ โอองค์พระผู้เป็นเจ้า
พระองค์ทรงได้ยินเสียงทูลขอของเข้า..
ขออย่าทรงปิดพระกรรณต่อเสียงร้องขอความช่วยเหลือของข้าเลย!
พระองค์เสด็จมาใกล้ เมื่อข้าร้องทูลต่อพระองค์
ตรัสว่า “อย่ากลัวเลย!”

 

เรช พยัญชนะตัวที่ 20 

พระองค์ทรงรับคดีของข้า โอองค์พระผู้เป็นเจ้า
พระองค์ได้ทรงไถ่ชีวิตของข้า
ทรงเห็นความชั่วที่มีคนทำแก่ข้า โอองค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงตัดสินคดีของข้า
พระองค์ทรงเห็นว่า เขาแก้แค้นข้าอย่างไร

yutitham

ซิน  พยัญชนะตัวที่ 21

พระองค์ทรงได้ยินเสียงเยาะหยันของพวกเขา  โอ องค์พระผู้เป็นเจ้า
และแผนการเพื่อทำร้ายข้า

ทั้งปากและความคิดของผู้ที่ให้ร้ายป้ายสีข้า
ก็ตกอยู่กับข้าตลอดวัน
ขอทรงดูการนั่งลงและลุกขึ้นของพวกเขา
ข้าเป็นสิ่งที่เขาคอยเยาะหยันไม่หยุด

ทาว พยัญชนะตัวที่ 22

“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะทรงแก้คืนให้
ตามผลงานของน้ำมือของพวกเขา
พระองค์จะทำให้ใจของพวกเขาโง่มึนไป คำสาปของพระองค์จะอยู่เหนือพวกเขา
ภายใต้ฟ้าสวรรค์ของพระองค์ โอองค์พระผู้เป็นเจ้า”

เพลงคร่ำครวญ 3-4 คนที่ถูกล่า

เพลงคร่ำครวญ 3:40-54

นูน พยัญชนะตัวที่ 14

ขอให้เราทดสอบ และตรวจดูหนทางของเรา
และกลับมาหาพระเจ้า
จงยกใจของเรา มือของเราสู่พระเจ้าบนสรวงสวรรค์
เราได้ล่วงละเมิดและกบฎต่อพระเจ้า และพระองค์มิได้อภัย

สาเมค พยัญชนะตัวที่ 15

พระองค์ทรงล้อมพระองค์เองด้วยพระพิโรธ และทรงตามเรา

ทรงสังหารโดยไม่ได้กรุณา
พระองค์ทรงล้อมพระองคืเองด้วยเมฆ เพื่อว่าจะไม่มีคำอธิษฐานทะลุผ่านไปถึงพระองค์
ทรงทำให้เราเป็นคนไร้ค่า เป็นขยะท่ามกลางประชาชนทั้งหลาย

เพ พยัญชนะตัวที่ 16
ศัตรูของเราทุกคนได้เปิดปากต่อต้านเรา
ความหวาดหวั่นและหลุมพรางนั้นก็อยู่เหนือเรา ทั้งความเสียหายอันรุนแรงและหายนะ
ดวงตาของข้าหลั่งน้ำตาพรั่งพรูออกมาเพราะความหายนะของลูกสาวของประชาชนของข้า

lanok

อายิน พยัญชนะตัวที่ 17
น้ำตาของข้าจะไหลไม่หยุด  ไม่ทุเลา

จนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจากสวรรค์จะทรงมองลงมาและเห็น
ดวงตาของข้าทำให้โศกเศร้าเนื่องจากเคราะห์กรรมของลูกสาวแห่งเมืองของข้า

ซาเด พยัญชนะตัวที่ 18
ข้าถูกศัตรูตามล่าเหมือนนก โดยไม่มีเหตุ
พวกเขาโยนข้าลงไปในบ่อลึก และขว้างหินใส่ข้า
น้ำท่วมหัวข้า และข้าร้องว่า “ข้าหมดสิ้นแล้ว ไม่รู้จะทำอย่างไร”