เราสั่งเจ้าว่า จงลุกขึ้น
แบกที่นอนของเจ้าไป และกลับบ้านเถิด
ถอดความจากลูกา 5:24
พระเยซูทรงหันมาหาฟาริสีและธรรมาจารย์
ทรงมองหน้าเขาตรัสว่า
“เหตุใดท่านจึงคิดในใจอย่างนั้น?”
พวกเขาตกใจ… ท่านเยซูรู้หรือว่าเราคิดอะไรอยู่?
พระองค์ตรัสต่อไปว่า
“ที่จะบอกว่า เราอภัยบาปให้ กับจะบอกว่า ให้ลุกขึ้นเดินไป
พวกท่านคิดว่า อย่างไหนจะง่ายกว่ากัน?…”
พวกเขามองพระเยซู งุนงง ไม่รู้จะตอบอย่างไร
“แต่..” พระเยซูตรัสต่อไป
“เพื่อให้พวกท่านรู้ว่า เรา..มีสิทธิอำนาจที่จะอภัยบาปได้”
พระเยซูทรงหันไปหาชายอัมพาต
“เราสั่งเจ้าว่า จงลุกขึ้น แบกที่นอนของเจ้าไป และกลับบ้านเถิด”
พอเขาได้ยินดังนั้น เขาก็ลุกขึ้นทันที
“อู.. ขอบคุณพระเจ้า” เขามองขาตัวเอง
ไม่มีร่องรอยของการโขยกเขยกขา … แถมยังยกที่นอน
เขาขอทาง…”ขอทางหน่อยขอรับ ข้าจะกลับบ้านแล้ว”
“ฮาเลลูยา ข้าหายโรคแล้ว พระเจ้าทรงดีกับข้าเหลือเกิน”
เขาพูดเสียงดัง
ทุกคนในบ้าน หันมองหน้ากัน…
“วันนี้ พวกเราได้เห็นการอัศจรรย์ที่เหลือเชื่อ”