1 พงศาวดาร 4:5-9
มีชายคนหนึ่ง ในตระกูลยูดาห์ เป็นคนที่เข้มแข็งมาก ใคร ๆ ก็นับถือเขา แต่… สำหรับแม่ของเขาแล้ว ตั้งชื่อเขาว่า ยาเบส
“ทำไมล่ะ? ทำไมเธอตั้งชื่อลูกว่ายาเบส ไม่ค่อยดีเลยนะ”
“ก็ตอนที่ฉันคลอดลูกคนนี้ มันเจ็บมากเลย “
“แต่ชื่อนี้แปลว่า ความเจ็บปวด ความเสียใจ เธอจะเปลี่ยนชื่อลูกไหม?”
“ไม่หรอก ยังไงก็ชื่อนี้…”
ดังนั้น ทุกครั้งที่แม่เรียกชื่อของยาเบส ทำให้ยาเบสระลึกเสมอว่า เขาทำให้แม่เจ็บปวดมากเพียงไร มันเป็นแผลในใจของเขา
แต่เขาไม่ปล่อยให้แผลนั้นทำลายตัวเขาเอง
เขาหันมาหาพระเจ้า และทูลอธิษฐานเสมอว่า
“ข้าแต่พระเจ้า ขอพระองค์ทรงอวยพระพรแก่ข้าพเจ้า….
ขอพระองค์ทรงขยายเขตแดนที่ข้าพเจ้าอาศัย ….
ขอพระเจ้าโปรดทรงอยู่ด้วยกับข้าพเจ้า
พระเจ้าข้า ขอทางช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากสิ่งชั่วร้าย
เพื่อไม่ให้ข้าพเจ้าเจ็บปวดทั้งกายและใจ …. “
ยาเบสอธิษฐานอย่างจริงใจ และเขาเชื่อว่า พระเจ้าจะประทานให้เขา
เขาอธิษฐานเพื่อไม่ให้เขาเจ็บปวดทั้งกายและใจ
และพระเจ้าก็ประทานให้ตามที่เขาทูลขอ…
พระเจ้าไม่ได้ทรงตอบคำอธิษฐานของยาเบสคนเดียว
แต่ทุกคนที่วางใจในพระองค์ และเชื่อ นับถือ ยอมรับพระนามพระเยซู
พระเจ้าจะทรงตอบคำอธิษฐานของเขาเช่นกัน